Yanarım yanarım

İlahi adalete inanan insanlarız. Yaptığımız her işte iyi veya kötü karşılığını alacağız bugün veya yarın burada veya öbür tarafta diye inanırız.

Yani karşılığının geleceğini biliriz bekleriz.

İnancımız gereğidir bu. Yaptığımız her işte böyledir bu her adımda hatta yapmadığımız her şeyde bile.

Yani her halimizden sorumluyuz. Her adımımızdan her hareketinizden . Bizi bağlamaz diye olayımız yok yani.

İşin özeti Nereye geleceğim bu Filistin davası savaşı soykırımı katliamı adına ne derseniz deyin sadece onların sınavı değil.

Asıl bizim sınavımız. Şunu önce bir anlayalım.

Ve bu sınavdan İslam alemi olarak kaldık gözüküyor. Kötüydü halimiz biliyordum evet ama bu sefer bambaşka olduğunu gördüm.

Biz bitmişiz çürümüşüz yok olmuşuz leşimiz çıkmış da ortada kalmışız haberimiz yokmuş gömenimiz çıkmamış.

Onca ülke onca insan dile kolay 2 milyar Müslüman alemi...

Avuç içi kadar insana hayrımız dokunamıyor. Artık benim ne oradaki zalimliği görecek gözümde fer nede kaldıracak beynim kafam halim kalmadı.

En son kuvez den çıkarılmak zorunda kalan bebekleri gördüğüm an bende akıl fikir gitti.

Her çocuğumun ayağı takılıp düştüğünde ona her fırladığım da direk aklıma o görüntü geliyor artık.

Ölmeyi bekleyen günahsız bilmem kaç günlük bebeler...

Ve benim içimde oluşan kızgınlık şekil değiştirmeye başladı.

İsrail'e olan kızgınlığım taraf değiştirdi kendimize döndü. Fark ettim ki kızılacak onlar değil bizmişiz. Hata yine bizdeymiş.

Biz geçmişçe ezelde olan her şeyi  unutup onları insanı sıfatlar barındıran mahluklar olduklarını varsaymışız hatta insan olduklarına kanaat getirmişiz. Çokça anlamalar yüklemişiz, ne olduklarını neler yaptıklarını ve yapabileceklerini silmişiz hafızamızdan.

Adam çıkıp açık açık ben dinimin gereklerini yerine getiriyorum sevap işliyorum diyor benim kitabımda yazıyor ne yazıyorsa onu yapıyorum diyor. Ve hatta yapmaya devam edeceğim diyor öyle emin öyle keskin.

Daha önce de yaptım hala daha yapıyorum ve elimden geldiğince yapacağım diyor. Üzülmek istemeyen sesini kessin sussun otursun diyor. Göz yumun diyor tüm dünya önünde utanmadan.

Burada ben kendime kızarım bunları insan yerine koyan kendimize kızarım. Geçmişi unutan bize yanarım sayarım dökerim.

Boşuna üzülüyoruz Gazze'ye şehit oluyor onlar istedikleri makama eriyorlar öyle bir teslimiyetleri var ki kendimden Müslümanlığımdan utanıyorum. Geçmişler artık dünyadan umurlarında değil.

Ben kendimize yanarım. Bu sefer anladım ki asıl imtihan bizeymiş. Asıl sınav İslam alemineymiş.

Asıl vahvahlanması gereken bizmişiz.

Eyvahlar olsun halimize aslında o kadar kolaydı ki her şey. Sadece bir olmaya tek olmaya bir çatık kaşa bir çift söze bir harekete bakardı.

Ama kaldık biz bu sınavdan. Halimiz harap.

Kendimize yanar kendimize korkarım bu saatten sonra.