Unutmayacağız

Uzunca bir süredir "Gazze" diye bir yerin adını hiç duymaz olduk farkında mısınız?

Biz unuttuk ama hala orada her şey aynı hızda devam ediyor. Daha yeni bir bacağı kopmuş bebek gördü bu gözler.

Biz konudan saptık ama onlar son gaz devam ediyorlar katliamlarına… Bizde gündem değişmiş olabilir ama onlarda değişmedi.

Belki de diyorum dünya gitgide unutmak şöyle dursun tepki konusunda hız kazandıkça saklanacak yer bulamadılar da çaresiz kalıp bu İran ile aralarındaki tatlı sürtüşmeyi mi tasarladılar diyorum.

Hiç de mantıksız gelmiyor, olur mu olur. Daha âlâlarını da gördük malum.

Biz bu saçma atışmayla oyalanırken onlar diğer tarafta hız kesmeden emellerini yerine getiriyorlar.

Biz zannediyoruz ki onlar İran’la uğraşırken Gazze’yi unutuyorlar. Orası öyle kalakalıyor. Hayır asıl bizi unutturmaya çalışıyorlar, hedef şaşırtıyorlar. Başarılı da oluyorlar, işe yarıyor gerçekten. Unuttuk mu unuttuk.

Geçen gün ağzımdan bir laf çıktı kendimden utandım sonra. Dedim ki " hala devam mıyız boykota? Şunu alsak olmaz mı?" Sanki bir şeyler değişmiş gibi, bir ilerleme varmış gibi, Filistin istiladan kurtulmuş gibi, hala çocuklar ölmüyormuş gibi... Sanki ben o markayı almasam bir yerimden bir şey eksilecekmiş gibi.

Anlık çıktı bu söz ağzımdan ve anında kalbim sıkıştı, utandım, o an sanki herkes bana bakıyormuş gibi geldi.

Ne kadar nankör insanoğlu...

Kendine dokunmayan her şeyi o an yok sayabiliyor. Gerçekten her türlü kapasite mevcut bünyemizde. Galiba sadece çıkacak doğru zamanı bekliyor. Korkunç...

Şimdi ödüm kopuyor ki bilmeden anlamadan beynimin bu kolay unutabilme potansiyelinden sonra istemeden boykot bir şey alacağım diye.

Ağzını yaya yaya "İşe yaramıyor yaaa..." diyen hala var mı gerçekten bilmiyorum ama.

Canlı yayınlar da ne alaka dercesine ellerde cips paketleri, dizi içinde saçma bir şekilde gösterilen yine aynı cips paketleri, daha önce şahit olmadığımız ama yeni yeni görmelere başladığımız aceleye getirilmiş üzerinde çok da düşünülmemiş ürün yerleştirmeler. Asıl marka gizlenerek yan markalarla iş yapmalara başlamaları. Belli, bir telaş var. Bir şeyler onlar için ters gidiyor ve buna son derece hazırlıksızlar. Belki de gerçekten kendileri de dahil kimse yarayabileceğini düşünmemişti bu boykot işinin.

Eskisi gibi üç beş kısık ses çıkar onlar da zamanla unutur biz kaldığımız yerden devam ederiz dediler. Ee haklılar da. Yeni mi bu işgal, nerdeyse 100 yıl olacak. 100 yıldır olmayan neden şimdi olsundu.

Ama oldu...

İnsanlığa bir şey oldu hem de kimsenin tahmin dahi edemeyeceği derecede bir şeyler oldu. O kısık sesler susmadı aksine çoğaldı da çoğaldı. Yetmedi dünyaya yayıldı. Önce önemsemediler her zamanki gibi sessizce bitmesini beklediler. Ama bekledikleri gibi olmadı. Şimdi ise 100 yıldır kurdukları bu iğrenç düzen büyük bir sallantıya girdi. İşte buna ne biz nede onlar hazırdı.

Bu çığ gibi büyüyen tepkiler hepimize sürpriz oldu.

Artık ciddi manada itibar kaybı yaşadılar. Sevildikleri ülkeler bile artık yan gözle bakmaya başladı kendilerine. Eskiden bu muameleyi Müslümanlara yaparlardı şimdi kendi kurdukları tuzağa düştüler. Bu imaj artık zor toparlanır.

Savaş görüntüsü mağduriyet süsü bile işe yaramamış kimseyi inandıramamışsan şu saatten sonra o sıfat bir daha düzelmez. Ellerindeki en büyük kozları bile sinek vızıltısı kadar ses getirmedi. Hiç kimse "acaba mı?" bile demedi. Üstelik tam tersi yine dalga konusu oldular.

Ama yine de durmuyorlar çabalıyorlar çalışıyorlar bu düzeni yıkmaya hiç niyetleri yok. Eskisi kadar olmasa da kafa karışıklığına hala neden olabiliyorlar.

Şu saatten sonra hepimizin işi daha zor.

Onlar durmayacak biz ise unutmayacağız...