Hepimiz zorlandığımız zamanlarda belli baş etme yöntemlerine başvuruyoruz. Doğal olarak amacımız o zorlanmayı ortadan kaldıramasak dahi biraz daha az acılı hale getirmek oluyor.
Herkesin kendine has bu baş etme yöntemleri, otomatik düşünceler gibi bazen otomatikleşebiliyor. Streslenmek arkasından tırnak yemeyi, üzülmek arkasından yemek yemeyi getirebiliyor. Siz de kendi baş etme yöntemlerinizi keşfetmeye çalışın. Dizi izlemek, sosyal medyaya girmek, uyumak, sürekli olarak düşünmek, yürüyüş yapmak, duşa girmek, abdest almak, bağırmak, çok konuşmak, hiç konuşmamak, yüzünü asmak … bunların hepsi sizin için bir baş etme yöntemi olabilir.
Buradan anlayacağımız, tüm baş etme yöntemleri, hissettiğimiz duyguları bir süreliğine geriletebilir ve biz bir süreliğine rahatlayabiliriz. Bu bir süre “an” kadar zamanı da kapsayabilir. Fakat bu rahatlama, uzun vadede faydadan çok zarar getirdiğinde bu baş etme yöntemini geliştirme veya değiştirme zamanımız gelmiş demektir.
Kendimize ve bir diğerine şefkat de bizim için aslında bir baş etme yöntemidir. Şefkatle, acılarımız biraz daha çekilebilir hale gelir. Ve belki yaşadığımız acı tamamen ortadan kalkadabilir. Fakat az önce üzerinde durduğumuz baş etme yöntemleri gibi bir risk barındırır içinde. Kendimize ve bir diğerine beslediğimiz şefkat kısa vadede birçok getirisi olduğu halde uzun vadede istenilmeyen sonuçlara yol açabilir. Böyle bir durumda şefkatin boyutunun ne düzeyde olduğunu fark edip bir dengeye oturtmak gerekecektir.
Bir öğrenci düşünelim. Bu öğrenci sınavdan düşük not almış olsun. Tam bu noktada kendini yargılamadan şefkatli bir tutum sergilesin. Bu şefkat o an o olay bazında takılıp kalmamasına vesile olacaktır. Fakat öğrencinin bu şefkatli yaklaşımından sonra diğer sınavları için de ne yaptığı önemlidir. Şefkat “Olsun ben insanım, her şey geçici zaten, kendimi üzemem, sınavlardan düşük alabilirim” gibi bir boyuta çıkıp kişi bu düşüncelerle derslerinden daha da uzaklaştığında şefkatin uzun vadede faydadan çok zarar getirdiğini fark edebiliriz.
Şefkat yola devam etmemiz için önemlidir. Bizi yoldan çıkaran şefkat, şefkat değil işlevsiz olan bir baş etme yöntemidir.