Bardağın dolu tarafı

Olaylar, durumlar, kişiler karşısında çoğu zaman:

“Bardağın dolu tarafına bakalım.”

“Bardağın dolu tarafına bakalım..”

diyoruz ve dolu tarafa bakmanın iyimserlik, boş tarafa bakmanın karamsarlık olduğunu söylüyoruz da ya bardağın dolu tarafı kalmadıysa, bardak tamamen boşaldıysa ne yapmalıyız?

Bu soruyu yönelttim geçende insanlara sosyal medya üzerinden. Dönüşler çok güzeldi.

“Her şeyden olumlu bir şey çıkarmak zorunda mıyız ki sürekli bardağın dolu tarafına bakalım.”

“Bardağı doldurmakla işe başlayabiliriz sonra da dolu tarafından bakarız.”

“Bardağı ya da suyu değiştirmek elzem hale gelmiş olabilir. Ya bardak içinde suyu tutamamış yahut suyu doldurmaya gönlü olmamış misalen. Şartları, olağan durumu değiştirme konusunda bıçak kemiğe dayanmış bir durum gibi.”

“Tertemiz, dolmaya hazır, yepyeni, net bir boşluk; bulanık bir doluluktan evladır.”

“Olumsuzluklardan bu kadar korkmayalım.”

“Bazen bardağın boş olması daha iyidir. Doldurmak için bahanemiz olur, çabalamak için, yeniden denemek için...”

“Bardağın dolu tarafına bakın diyenler, dolmasına ramak kala olan bardağı doldurmuş oluyorlar. Gerçekçi olmak gerekiyor. Kimse bardağın dolu ya da boş tarafına bakmaz. Herkes acısını yaşasın tüketsin. Güzel bir enerji ile tekrar başlasın hayata. Bağırmak, ağlamak, tükenmek güzeldir. Ders alınıyor, sıfırdan başlamak için heyecan veriyorsa.”

Öyle değil mi gerçekten? Sürekli bardağın dolu tarafına bakmak ne kadar işlevseldir hayatımız için?Olması gereken bardağın boş tarafını da görüp o an için olması gerekeni yapmak değil midir?