Oluru var mı ki bi gün...

Geldi yine seçim zamanı, geldi yine aynı muhabbetler, aynı kavgalar, aynı tartışmalar.

Röportajlar dahi aynı hatta kelimeler cümleler bile aynı. Tek fark sadece söyleyenler değişik.

Ama zihniyetler aynı, ötekileştirmek dediğimiz zaten yerli yerinde gram kıpırdadığı yok.

"O gitsin bu gitsin şöyle olan dursun böyle olan bilmem nereye gitsin" ler yine havada uçuşuyor.

Biz karşıdan bir gibi gözüksek de aslında asla bir araya gelemeyen kesinlikle bir olamayan bir milletiz. Artık kanıksamışız da acayip de gelmiyor benliğimize işlemiş resmen.

Artık ekranda nerde mikrofon görsem anında değiştiriyorum, zerre tahammülüm yok.

Ben bu yaşımda yoruldum artık bu tür bence saçma kavgalardan. Ama maşallah milletçe çok seviyoruz birbirimizi dışlamayı, kavga etmeyi,didişmeyi. Stres mi atıyoruz nedir?

Seneler geçti, yaa aslında bu cümle de yanlış da ne senesi asırlar geçti bu millet Müslümanlığı seçeli, onun emrettiği gibi yaşamaya çalışmayı, gelenek goreneklerimiz bile bunun üzerine kurulmuş. Hata bazen işler karışıyor da hangisi gelenekti hangisi dinin gerekliligiydi diye. O kadar işlemiş içimize.

En azından dinin emrettiği üzere yaşamaya çalışanlar için bu böyle. Asırlardır ya,dile kolay.

Ama gel gör ki hala anlamayanlar anlamak istemeyenler var.

" Gitsin..." diyor ablam... Burası onunda memleketi ama olsun Gitsin diyor, istemiyorum diyor, görmek dahi istemiyorum diyor... Ciddi ciddi...

Kimin memleketinden kimi koyuyorsun derler adama ama yok anlayacak halleri yok.

Senelerdir aynı muhabbet, senelerdir aynı tantana, aynı kavga, aynı itişme, kakışma...

Gına geldi ,öh geldi, yuh geldi.

Şöyle bir düşünüp bizim kaç kuşak babalarımız analarımız burda doğmuş, burda ölmüş, hatta her ailenin savaşta kaybettiği vatanı savunurken kaybettiği bir atası vardır, bildiği veya bilmediği.

Aynı kan dolaşıyor damarlarımızda, aynı sevda.

Yani az da değil 100 yıldır neredeyse bu kavga.

Bi bitmedi ya,biri de çıkıp yav allah aşkına ne yapıyoruz biz de demiyor.

Ne saçma şey, olacak iş mi, yapılacak şey mi demiyor.

Kan aynı kan, memleket aynı memleket, dava aynı dava ama...

İşte o "ama" büyük mesele.

O "ama" var ya onun yüzünden bitmiyor bu kavga.

Neden şeklin benim gibi değil, neden düşüncen benim gibi değil, neden tavrın benim gibi değil...

Uzarda gider.

Saçma sapan tartışmalar, kavgalar, söylemler bunun üzerine.

Akıllı adam dediklerimiz bile çıkıp bu kepazeliğin maşası oluyor bilerek. Kullanan da çok, bilerek öne sürüyor, körüklüyor, adından bahsettiriyor.

Yıl olmuş 2024, dünyada dertler tasalar almış başını gitmiş, ne dertler var ah ne dertler ama bizim konumuz bu. Yine bu hep bu.

Pas tutmuş bu kalplerimiz, en önemlisi yüreklerimiz.

Bana benzemiyorsun diye neler neler yapılıyor bu dünya da.

Bazen düşünmeden edemiyorum imkan verilse hakikaten...

Yok ya, söylemeye dilim varmıyor, yaşamadık da değil yani birşeyleri de, Olsun düşünmek, aklıma böyle şeyler getirmek istemiyorum.

Ben bu saçmalıklardan kurtulmak istiyorum. Azıcık kendimize gelelim salim kafayla düşünelim istiyorum, saygı istiyorum. Çok da bir şey istemiyorum aslında. Olmayacak bir şey de değil ya, çok zor değil. İstesek bi kendimize gelsek olur gibi, neden olmasın...