Meşhur kafa karışıklıklarımız

İki farklı hayatı bir arada yaşıyoruz son yıllarda ve bu enteresan yaşam düzenine bir türlü alışamadık, kafamızda oturtturamadık, hangi duyguyu yaşayalım şaşırdık, şaşkın şaşkın 20 küsür yıl geçirdik.

Hele şu son yıllar acayip hal almaya başladı. Kitaplara konu olacak o kadar çok olaya şahitlik ediyoruz ki hangi birine yetişebilecekler acayip merak ediyorum. Gerçi yaşarken biz yetişemiyoruz ya orası ayrı bir ironi mi desem komedi mi desem yoksa dram diye mi adlandırsam bilemedim. Buradan anlayın kafa karışıklığımızın derecesini artık siz.

Bir yandan kriz üzerine krizlerle boğuşuyoruz, hayat pahalılığı dediğimiz olay aldı başını gideli çok oldu. 100 lira oldu size 10 lira, bin lira oldu size 100 lira, karmakarışık sayılar içerisinde cebelleşiyoruz resmen. Sayıların değerlerini bile unuttuk artık, algımız sıfırlandı. Birçok açıdan acayip zor çıkmazlara girdik çıkar mıyız, becerebilir miyiz inanın kestiremiyorum. Sıkışmışlık hissi hakim şu an hepimizde ve bu bizi buhranlardan buhranlara itiyor. İyi değiliz kısacası.

Diğer yanda başka bir açıdan acayip işler beceriyoruz. Algılamakta bile zorlanacağımız seviyelerde ilerlemeler kaydediyoruz. Ne ara bunlar oldu kestirememelere bile başladık. Ama olanlardan acayip haz duyduğumuz apaçık ortada. Bu seviyeler bize hayal idi bir zamanlar ve ütopya gibi bir şeydi gözümüzde. Çok bedeller ödendi bu yolda, çok cefalar çekildi ömürler bitti uğrunda ama nihayet hep o özlediğimiz ana sanırım artık geldik. Daha yolumuz var evet ama bu da büyük başarı bizim için. Durun, mütevazı olamayacağım. Dünya çapında bir başarı bu, evet...

İç dış her anlamda düğüm düğüm karışıklıkların içerisindeyiz. Ne zamandır? Belirli bir zamanı yok unuttuk gitti o kadar eski mazisi. Bazen zaman zaman o düğümlerin sıklaştığını bile hissediyoruz. Şu sıralar yine bu hisler bastı bizi malum. Gizli bir tedirginlik hakim koskoca ülkede.

Sevinecek şeylerimiz yok mu? Var olmaz olur mu ama işte gerim gerim gerilmekten sevinmeye de korkar olduk. Sevincimizi kendimizden bile saklar olduk başına bir hal gelir korkusu ile.

Ekonomi ile oradan oraya savrulurken bir ara gözümüz savunma sanayine kayıyor içimizde havai fişekler patlıyor ama tepki vermeye, sevinmeye tadını çıkarmaya zaman yok imkan yok...

İşin özeti bir yeri düzeltirken diğer taraf harcanıyor, iki işi bir arada dengede götürmek zor iş, cambaz işi.

Büyük fedakarlıklar veriyoruz gerçi bu da yeni değil.

Bazen diyorum ki değişen sadece yıllar bu coğrafya da galiba.

Bazı şeyler hiç yerinden kıpırdamıyor mesela. Bazı kötü huylarımızdan vazgeçemiyoruz. Şu içimizdeki saçma kavgalar mesela hiç sekmiyor, yer değiştirmiyor, belli başlı bir kaç konu başlığı var o noktalarda dönüp duruyor. Muhabbet, kavga gürültü, ben kendimi bildim bileli böyleydi daha geçmiş mazisi bir benim yaşım kadar da var üstelik, belki daha fazlası.

Bundan fazlasıyla sıkılmış durumdayım. Yalan değil bazen bu salaklığımızdan dolayı başımıza gelenleri hak ediyoruz galiba düşüncesine kapılmıyor değilim. Bazen diyorum biz bu günlere bu kafalarla iyi gelmişiz yine de. Çünkü saçma sapan işlerle uğraşmaktan kendimizle kavga etmekten insanlığı yakalamakta sıkıntı yaşıyoruz. Hala...

Anlayacağınız kafam yine çorba oldu. Haber sitelerinde bir haberden diğerine geçerken duygu durumundan diğerine jet hızında geçişler yaptım da. Ani bir yorgunluk çöktü. Şu sıralar sık oluyor, havalarda sıcak, üstüne tuz biber.