İp cambazının sonu

Kıbrıs’a Yahudiler akın etmiş son olaylardan sonra. Demek ki durum öyle vahim ki Rum Kesimi bile acayip rahatsız olmuş durumdan ve şikayet etmiş.
Hatta isyan etmiş.

Nedeni ise şu; son zamanlarda çok sayıda Yahudi, Rum Kesimi’nden toprak satın almış. Ve bunu kendileri endişe verici olarak belirtiyorlar artık.

"Yahudiler Kıbrıs’tan neden arazi satın alıyor?"

"Bizi arka bahçeleri olarak kullanıyorlar..." ifade ediş şekilleri ise bu cümleler.

Aslında yeni değil bu olay. İlk arazi almaya başlamaları karantina zamanına denk geliyor. Tabi o zamanlar sıkıntı etmiyorlar, hatta belki hoşlarına bile gidiyordur. Ama o zamandan beridir işler ciddi aşamalara geldiyse demek ki Rum Kesimi’ni bile bir telaş almış. Attıkları başlıklara şaşırırsınız.

"Ülkemiz elden gidiyor, İsrail bizi işgal ediyor... Ulusal güvenliğimiz tehdit altında... Başka bir vadedilmiş toprak gibi..."

Rum Kesimi’nde şu an 15 bin civarı İsrailli bulunduğu belirtiliyor.

Kendilerine kapalı getto alanları inşa etmeye başlamışlar bile. Kıbrıs’ta önemli ekonomi merkezlerini ve geniş toprakları organize şekilde satın aldıkları gözlemlenmiş.

Farkında mısınız? İstemsizce kendilerini istenmeyen toplum ilan etmeyi başardılar. Artık ne filmler işe yarıyor pisliklerini örtmeye ne ödüller ne ajitasyon yapmaları, artık hiçbir yol işe yaramamaya başladı.

Baktılar işler sarpa sarıyor, İran ile arayı bozdu sözde ama onu da kimseye yutturamadı sanki.

Tüm dünya hala "Acaba mı?" diye bakıyor tüm olan bitenlere.

İnandırıcılık sihirleri tamamen yok oldu gitti. Ne yapsalar olmuyor artık sanki. Aslında emelleri Müslümanları istenmeyen, dünyada yeri olmayan, başlarına ne geliyorsa hak eden, acınmayacak bir topluluk olarak belletmek isterken ne olduysa o tongaya kendileri düşüverdi.

Şu an dünyalara sığamama durumları var. Her gittikleri yerde mimleniyorlar, yan yan bakılıyorlar, stand up’larda bile gülerek şaka yollu aşağılanmaya laf söylenmeye başladılar. Sık karşımıza çıkar oldu.

Şu an baksan bir savaşın içindeler, mağdur rolündeler ama kimsenin inanası yok. Sözde bombalar yağıyor üzerlerine ama yine de temkinli yaklaşıyoruz olaya. Ne İran’a ne İsrail’e tam güveni var artık dünyanın.

Babama dedim ki; "Aaa şaşkınım. Ciddi ciddi bomba atıyor İran, yıkıyor yani şehirleri. "

Babamın verdiği cevaba uzun süre güldüm.

"Zaten yıkılacak binalardır onlar da, belki de kentsel dönüşüm vardır bahane yapmışlardır" dedi.

"Eee ama bilmem kaç bilim adamını öldürmüş İsrail’in" dedim. "Nerde bulmuş da öldürmüş" dedi. Ve bana bu cevaplar çok da mantıklı geldi ne yalan söyleyeyim.

Ama hadi biz inanmıyoruz peki dünyaya ne oluyor? Atılan bombalar dalga konusu oldu. Yıkılan yerler alay konusu oldu. Kimse kafasında bir mantıklı bir köşeye oturtturamadı olan bitenleri.

Tarih boyunca her daim kucak açan yoldaşları bile artık rahatsız onlardan.

Yıllarını alan tüm planları yerle bir olmak üzere.

O kadar uğraştılar bu imaj için çok pahalıya patladı bu onlara. İlmek ilmek dokudukları bu düzen sallanmaya başladı. Ee onca belgesel onca film onca yapım onca para hiç olma yoluna girdi. Halbuki "Piyanist" bile ödül almalara doyamamıştı. Tüm dünya oturup Yahudilere ağlamıştı. Zavallılar(!)...

Ve aslında ne kadar zavallı (!) olduklarını sonunda tüm dünya gördü.

Artık bu noktadan tekrar en başa dönebilirler mi bilemiyorum. Kurdukları sahte imparatorluk çatırdamaya başladı. Ve komik olan da şu, bunu kendileri başlattılar. Hiç kimse hiçbir şey yapmadı.

Güç zehirlenmesi yaşadılar. Yıllardır kontrol altında tutmayı başardıkları kuduzlukları artık durdurulamayacak derecelere ulaşmıştı. Kendileri kaybettiler kontrolü. Ve şimdi kaybettikleri o kontrolle kuduz köpek gibi nereye saldıracaklarını bilemiyorlar.

Çünkü daha önce bu kadar gerçek kimliklerini kimse çıplak gözle görmemişti. Kurdukları tüm o sahte dünya yıkılmak üzere, o ilmek ilmek dokudukları imaj çizildi bile.

Taktıkları o mağdur maskesi düşeli çok oldu. Ama onlarda oyun bitmez, ip cambazı onlar, dünyanın en iyi hokkabazlarıdır onlar.

Ama dünya da eski dünya değil. Ee ne diyelim hepimize kolay gelsin.