Eski Bursa'mı özledim

Son birkaç senedir ayni şeyi deyip duruyorduk da bu sene Taa iliklerimize kadar hissettik bu duyguyu.

Öyle kalabalık ki Bursa artık. Hayret edilesi.

Adım atacak yer kalmadı şaşırtıcı biçimde hiçbir yerde. Eskiden böyle kalabalıkları bayram arifelerinde görürdük o biçim bir insan yığılması var nedense. Eee haliyle insanı çoğalınca şehrin kendisi de büyüyor.

Alışamadım hala, alışacak gibi de durmuyorum.

Çok fazla her şey. Aşırı yani. Günün her saati haftanın her günü mü aynı derece de olur evet oluyor. Hafta sonu evden adımını atamayacak kıvama geldi nihayet Bursa da. İstanbullular yakınırdı eskiden bu halden şimdi bir fark kalmadı aramızda maşallah.

Uzun süre gelmeyip eskisi gibi zannedenler şoka giriyor ne olmuş bu şehre diye.

Eski daha sakin daha ferah hallerini öyle özledim.

Hele ki Trafik bambaşka bir olay. Sıkıntıdan ortadan ikiye ayrılıyorsun da yine de ilerlemiyor bir milim bile. Otobüsler her daim dolu. Yol üzerinde denk geldiğim kalabalık insan sürüleri araç içindeyken bile boğmaya başladı beni.

Alışveriş merkezi gezmeyi severdim eskiden his gelirdi oradan girip buradan çıkmak, her şeye bakmak, dokunmak. Sıkıntı yapmazdı bana.

Şimdi kapısından bile geçmiyorum. İçerisi her anlamda dolu. Hem insan dolu hem ses dolu hem uyaran dolu. Fazla ışık dahi artık rahatsız etmeye başladı beni.

Geçen akşam eşimin köyünden dönüyoruz saat gece 10 yollar boş, hava sisli ve hoş, soğuk hava bile hoşumuza gitti. Dağ bayır sakin sakin geldik. Yer yerde aydınlatmalarda sorunlar olmuş sanırım baya ay ışığı, araba ışığı eşliğinde geldik.

Şehre bir girdik anında gözüm beynim her şeyiyle rahatsız oldum. Öyle ışık kümesinin içinde yaşıyoruz ki. Azıcık dışarı çıkınca anlıyormuş insan. Doğal ışıktan bir anda çok yoğun bir yapay ışığa girince aşırı uyarıldım.

"Aaa dedim bu ışıklar bizi rahatsız eder yahu, daha önce hiç fark etmemişim, ne kadar çok gereksiz ışık var."

Doğal olandan yapay olana girince nevri şaşıyor insanın.

Meğer o karanlık benim hoşuma gitmiş beni dinlendirmiş kısacık bir anda olsa.

Sonra düşündüm bu kadar gerginliğin yorgunluğun uykusuzluğun huzursuzluğun ufacık bir örneği olabilir şehrin ışıkları bile.

Havasını, gürültüsünü, kalabalığını, betonunu saymıyorum bile.

Çok şey kazanıyoruz sandığımız bu şehir sevdamız bizden çok şey alıyor olabilir diye bir düşünce düştü içime.

İyi mi yapıyoruz kötü mü ediyoruz bilmiyorum.

Kayapa taraflarına da hiç gitmemiştim, içeriklerine zaten girmemiştim. Nasip oldu. Canim çıktı, üstüne birde trafiğe de denk geldim mi. Eve varana kadar kendimden geçtim, ömrümden ömür gitti yaşlandım.

Biz eskiden bu lafları başkalarından dinlerdik yahu. Benim ağzımdan çıkıyor bunlar.

Şaşılacak şey. Bursa’yı anlatıyorum böyle. Katiyen inanmazdım önceden deseler.