Ayağa kalk!

Yaşamın en güzel mucizesi iniş çıkışlarıdır diye düşünüyorum. Öylesine muazzam bir dengedir ki bu; tam da olması gereken yerde vuku bulur. Çünkü insan uzun süre ne zirvenin sarhoşluğunu ne de dibin umutsuzluğunu kaldıramaz. O yüzdendir ki; başarı, mutluluk ya da zenginlik zirve yaptığında bir imtihanla adeta dibe vururuz. Ama bu bitmemiz için değil, olduğumuz yerin kıymetini fark etmemiz içindir. Bazen de her şey bitti diye düşündüğümüzde bir umut filizlenir, hem de asla çiçek açmaz dediğimiz yerden…

Bu yaşadıklarımız tam da bizim doğamıza uygun yaratıldığı için bir mucizedir. Biz insan olarak; rehavete kapılmaya ya da ümitsizlikte boğulmaya o kadar yatkınızdır ki, yükseklerde kaybolmamak, diplerde boğulmamak, tam bu noktadayken de imtihan geldiğinde savrulmamak için kendi doğamızı çok iyi bilmemiz gerekir. Eğer ki bunu bilirsek, yaşadığımız şeyin gerçek sebebine de vakıf oluruz. İşte o zaman; “her şey ne güzel gidiyorken bu şimdi neden başıma geldi?” sorusunu sormayız. Yaşadıklarımızı sorgulamak yerine, yaşananın hikmetine yoğunlaşırız. Unutmayın; her yaşanan kötü olay felaket, her muhteşem başarı da mükafat değildir! Öncelikle bizi hayata bağlayan ve bu bağlamın asıl dengesini oluşturan şey faniliktir! Biz de dahil her şey, yaşanan her olay gelip geçicidir. İnsan bunu bu şekilde idrak ettiğinde ne sarhoşluk kalır ne de ümitsizlik. Ortada kalan tek şey var olanın ve var olmanın hikmetidir. Yaşanan her şeyde iyi ya da kötü bir ders ve hikmet vardır. Kiminin imtihanı varlıkla kiminin ki yoklukladır. Herkesin sınavı fıtratına yatkındır çünkü hayatın var oluşu buna göre tasarlanmıştır. Yaradan, kulunun neyi kaldırıp neyi kaldıramayacağını ondan daha iyi bilir. Buna böyle inanan biri için elbette imtihanı da kolaylaşır. Sonra demiştik ya; gelip geçicidir diye. İşte burada inanç ve teslimiyetten kaynaklanan sabır ortaya çıkar ki bu kilit noktadır. Çünkü asıl sabır, mecburiyetten gösterilen sıkıcı tahammül değildir. Gerçek sabır bütün gidişatı değiştirecek olan anahtardır!

Şimdi özellikle kaybetmişiz gibi görünen bir noktadaysak; “bu neden benim başıma geldi” yerine “şimdi ne yapmalıyım?” demeliyiz. Bütün enerjimizi sadece üzülmeye harcamaktansa, düştüğümüz yerden kalkmaya kullanalım. Unutmayın düşmeyen insan yoktur, ayağa kalkmayan insan vardır. Ayağa kalkmadan da atağa kalkamayız değil mi?

Sağlıcakla ve farkındalıkla kalın.