Bitip gidecek olan dünyada yaşıyoruz

Aslında ne kadar da dalmış gidiyoruz dünyaya...

Ancak yüksek bir ses, bir gürültü, bir alarm bizi kendimize getirip, nerede olduğumuzu hatırlatıp, tüm bu yaşadıklarımızın içinde bulunduğumuz fani aleme ait olduğunu hatırlatıyor. Hiç bitmeyeceğini sandığımız bu dünya bazen bir yakın ölümüyle, bazen çaresiz bir hastalıkla, deprem sel gibi acı bir felaketle bizi kendimize getirip bu dünyanın bitip gidecek bir yer olduğunu hatırlatıyor bize. Fakat insan olmanın kelime anlamını tam anlamıyla taşıyan biz insanoğlu çabuk unutan bir yaratılmış olup, yeniden dalıveriyoruz dünyaya.

İmtihanlarımız millet olarak devam ediyor. Zorlu ve bulaşıcı bir hastalıkla tüm dünya olarak savaş veriyoruz hala... Bunun yanı sıra bir deprem haberiyle sarıldık yine. Can kayıplarımız var. Yaralarıyla savaşan insanlar, evsiz yuvasız, anne-baba-evlatsız kalanların acıları derin. Yüreklerimiz buruk. Kendimize gelmemiz için sarsıntının şiddeti bazen oldukça büyük oluyor. Ahir zamanda yaşıyoruz. Tüm bu olanlar, bitip gidecek olan dünyanın habercisi. Gereksiz hesapların, kavga gürültünün, kin ve nefretin boşuna olduğunun kanıtı. Kendimizi bulmamızın kılavuzu. Hiçbir şeyimiz kalmadığında bu dünyada, gönül heybemizde neler dolu onu görmemiz için fırsat. Issız bir dünyada kaldığımızda yanımızda olan 3 şey ne? Önceliklerimiz neler, bunları sorgulama fırsatı. İman-Sabır-Şükür mü?

Yoksa;

Para-Evlat- Kariyer mi

Ev-Araba-Altın mı,

Mal-Mülk-Dünya mı,

Nedir Önceliklerimiz? Gerçekten bu soruya vicdanımızla, kendimizi kandırmadan cevap vermemiz çok zor. Rabbim felaketler, sarsıntılar yaşamadan kendimize gelmeyi ve kendimizi bulmayı nasip etsin inşaAllah.

Amin

Geçmiş Olsun Dünya.

Geçmiş olsun İzmir.