Bu dünyadan bir İsmail Erman Kaya geçti

Bir Cumartesi gecesi saat 11.30 kucağımda dağ yolunda bulduğum canla kliniğe giriş yapıyorum.

"İsmail Bey ben bir şey yaptım ama nasıl olacak hiç bilmiyorum" diyorum.

Yüzünde her zamanki o kocaman gülümsemesi varken kahkahayı patlatıyor.

"Sibel Hanım siz ne yapsanız şaşırmam... Hemen muayene edelim" diyor. Başlıyor bizim Şanslı'nın muayenesini yapmaya ama bir taraftan hala içten içe güldüğünü hissediyorum.

Hemen iğnelerini yapıyor, hiç bir zaman asla kar etmeyi düşünmediği için mama paketlerinden birini açıyor, bakıyor o mamayı yemedi başka paket açıyor, bunu da beğenmedi en iyisi yaş mama verelim diyor ve en son yaş mama koyuyor mama kabına.

Kapının önünde bizim, "Tülü" beliriyor miyavlamaya başlıyor. "Sibel Hanım sabah siz mama koymuştunuz ama acıkmış şimdi yine mama koyalım" diyor, çıkıyor dışarı.

Kuki diye bir köpeği vardı İsmail'in... Kedileri de severdi ama köpeklere ve atlara resmen aşıktı.

Bir an ellerimi yıkamaya gidince şanslı peşimden gelip ağlamaya başlıyor.

"Klinikte kalsın bu gece hem toparlanır" diye teklif ediyor İsmail. Zaten ne zaman bir can ilanı açsam "Klinikte kalsın, geçici yuva buldunuz mu? İyi mi,nasıl oldu?" diye sorardı. Kedilere çoğu zaman yuva olmam kolay olurken köpek alabilmem neredeyse imkansızdı çalışma saatlerim el vermiyordu. İsmail'de bu durumu bildiğinden hep yardımcı olmaya çalışıyordu bana ve canlara.

Ama Şanslı'yı klinikte bırakamadım, bulduğumda sadece şehir merkezine indirmeyi düşündüğüm Şanslıyla kendimi o gece beraber uyurken bulmuştum.

Ve o gece İsmail bana şöyle demişti: "İmkansızlığınıza rağmen o canı evinize aldınız artık bu dünya sizin için daha huzurlu olacak." Ve o gece Şanslı'nın sahibini de bulmuştum. Şanslı ikimizin de imtihanıydı. Yine yaptığı vitaminden, taktığı serumdan, verdiği ilaçtan tek kuruş almamıştı İsmail.

Bir çok veteriner gibi bir göz damlasının 5 TL ücretini bile alabilecekken, "Siz gönüllüsünüz benimse mesleğim, sizin sayenizde ben de iyilik yapıyorum" diyerek nice ilaçlar vermişti canlar için bize.

Hele ki bir gece sabaha karşı saat 02.00...

Arıyorum arıyorum uyuz ilacını bulamıyorum,ertesi gün besleme ve tedaviye gideceğiz ama ilaçsız olmaz.Bir mesaj, kliniği açtı yine koca yürekli adam... "Bu saatte para hesabı yapılmaz ,sonra alırım" dedi.

Defalarca kliniğe o parayı vermeye gittim, her seferinde bir bahaneyle almadı.

En son "Valla ölürsem size borçlu gideceğim" demiştim.

"Siz ölünce ben onun peşine mi düşerim, üstelik siz bana 15 kg mama bıraktınız hepsini kullandım" demişti.

"Siz yemediniz ya mamaları" diyince "Siz içmediniz ya ilacı asla o parayı almam" diyerek konuyu kapatmıştı.

Sokaktan kedi bulup ilaç sürdürürken o kedi onu tırmalarken kolları kan içinde mi kalmadı... Gecenin bir yarısı parkta köpek peşinde koşarken bir taraftan onu taa Yunuseli'nden çağırıp serum mu taktırmadım.

Hangi veteriner yapardı, klinik açmak demiyorum sokakta kaç veteriner bir köpeğe gönüllükle serum takardı.

Arabasının arkasında her daim ilaçlarıyla hayvan ambulansları gibiydi,

O her şeyden önce büyük bir insandı, bilgiliydi, elinden kitap düşmezdi. Bana üzülürdü. "Kendinize hiç zaman ayırmıyorsunuz" derdi.

Sanmayın ki sadece bana karşı iyiydi... Kliniği hiç boş kalmazdı, gelene gidene çay, kahve, meyve ikram eder; sohbetinden kimseyi mahrum etmezdi.

Altında son model bir araba olabilecekken işine yarayacakla yetinirdi. Gözünü para bürümemiş insanlardandı o.

Bu dünyada İsmail Erman Kaya gibi işini layığıyla yapan birçok veteriner var biliyorum.

Ama ben salı akşamı o acı haberi aldığımdan beri gözüme uyku girmiyor.

O artık aramızda yok. Genç yaşında Hakk'ın rahmetine kavuştu. Geride ise tedavi ettiği yüzlerce can ve iyilik yaptığı onlarca insan kaldı.

Yapacağımız bir çok şey yarım kaldı, çok üzgünüm.

Ben İsmail'den çok şey öğrendim... Bir insanın doğruları söylemekten asla çekinmemesi gerektiğini, iyi insan olmanın mutlu olmaktan daha değerli olduğunu ve istedim ki sadece gazetelerde sıradan bir kaza haberiyle hafızalarda kalmasın. Birileri bu dünyadan bir İsmail Erman Kaya geçti diyebilsin. Onun gibi mükemmel insanların da bu dünyada var olabileceğini bilerek umutlarımız diri kalsın.

Ailesine ve sevenlerine başsağlığı diliyorum...