Somuncu Baba; Manevi tohumlar

Somuncu Baba, ata tohumlarından oluşan un ile yaptığı ekmekleri dağıtırken kendi atalarından kalan manevi mirası da yaşamaktadır. Babasından aldığı Melâmilik geleneğini devam ettirmektedir.

Melâmilik; her türlü gösterişten uzak durmaktır. İbadetlerin gizli yapılmasından tutun da giyilen kıyafetlerde bile hassas olurlar.

Dönemin hocalarını, âlimlerini andıracak kıyafetleri giymekten uzak dururlar. Seçtikleri mesleklerle halkın içine karışıp Hakk’tan, barıştan, birlikten bahsederler. Şöhret olmayı istemezler ve bu durumdan özellikle kaçarlar.

Ulu Cami’nin ibadete açılma vakti gelmiştir. Açılışının cuma günü yapılmasına karar kılınmıştır. Camiye Yıldırım Beyazıt, Emir Sultan Hz., dönemin kadısı Molla Fenari Hz. ile birlikte önemli şahıslar ve halk katılmıştır. Somuncu Baba da o dönem öğrencisi olan Hacı Bayram Veli ile birlikte yerini almıştır.

Yıldırım Beyazıt, cuma hutbesini Emir Sultan Hz.’nin yapmasını ister. Emir Sultan Hz., Somuncu Baba’nın varlığından haberdar eder ve hutbeyi Somuncu Baba okur. Fatiha Suresi’ni 7 farklı şekilde, derin ve manevi katmanlı hâliyle anlatır. Bu tefsir, Molla Fenari Hz.’nin müşkül olduğu durumlarına çare olur.

Hatta Molla Fenari’nin en önemli eserlerinden biri olan Aynü’l A’yan Fatiha Tefsirinin, Somuncu Baba’dan aldığı feyz ile ilham alıp yazdığı kabul edilir. Somuncu Baba’nın okuduğu hutbe sonucunda bütün cemaat, onun varlığından ve manevi rütbesinden haberdar olur.

Şöhretten uzak, manevi hayatını mütevazı bir şekilde yaşayan Somuncu Baba için bilinir olmak, hayat yaşayış biçimine ters bir durumdur. Melâmiliğin en belirgin özelliği, meşhur olduğu yerden uzaklaşmasıdır. Bursa’dan ayrılacağını iletir. Somuncu Baba gitmek isterken o sırada Molla Fenari Hz. öğrencisi olmak ister, kalmaları için ısrarları da pek fayda etmez.

Somuncu Baba Bursa’dan uzaklaşırken çınar ağaçlarının olduğu yerden Bursa’ya bakarak şöyle der: “Ya Rabbi! Bu şehri benden sonra kıyamete kadar ilimden ve evliyadan mahrum eyleme. Bursa’dan manevi yardımını eksik etme.”

Şu an o mevkiye Duaçınarı denmektedir. Öğrencisi Hacı Bayram Veli ile şehirden ayrılırlar.

Somuncu Baba, kendinde olan marifetleri ve bilgilerini Hacı Bayram Veli’ye aktarır. Hocasının aksine Hacı Bayram Veli kitaplar yazar, Melâmiliği anlatır ve özellikle daha tanınır olur. Her âlimin yolu, yolculuğu bambaşkadır… Kurum inşa eden, şöhret olmak istemeyen, kitaplar yazan, kitapları okutan, mesleğini kitap gibi gören, okuyan kadim insanlar.

Somuncu Baba atasından devraldığı ata tohumlarını toprağa ekip; manevi tohumları da gönüllere ekmiştir. Akıl unutsa da gönül unutmaz; topraktan tohumu sel götürse de ekilen tohumu toprak unutmaz.

Bugünden de bahsetmek istiyorum. Özellikle topraklarımıza ekilen tohumlarımızdan 1970’li yıllarda çoğunun genetiğiyle oynanmış, 1990’lı yıllardan itibaren tarım üretiminin tamamı GDO tohumlarla yapılmaktadır. Sevindirici haber ise ata tohumlarını gün yüzüne çıkaran, çoğaltan bir topluluğun var oluşudur.

Madde ve maneviyat biz fark etmesek de dengeli bir şekilde ilerler. Maddede yapılan her değişiklik manevi bir karşılığını arar ve bulur. Ata tohumlarımız gibi gün yüzüne çıkmak isteyen manevi tohumlarımız var.

Değerlerimiz, kadim insanların öğretileri bize aktarmak istedikleri aydınlığa çıkmaya çalışan filiz gibiler. Eğer bizler su verirsek büyüyecekler.

Manevi tohumların büyümesine vesile olup can suyu olalım. Ruhumuzu besleyecek olan, bizi hakikate ulaştıracak olanlara rast gelmeniz umuduyla…

Keyifli hafta sonları dilerim.