Yaş ne yaş?

Yaş 60 veya 6; içteki çocuk aynı, değişen elbiseler, sesler, bakışlar, görüşler, bilişler... Kirlenme, safiyetini kaybetme, masumiyetini yitirme, omuzuna bir sürü apolet yapıştırma... Düşünce bir daha yapıştırma aman düşmesin!

Her yaşın ayrı rengi ayrı güzelliği var elbet, çocukluk gençlik orta yaş, sonra inişe geçiş her döneminde öyle. Gençlik adı üstünde delikanlılık; sözden ne kadar anlar, nasihat ne kadar tesir eder de içe işler, en ideal en atılımcı zamanlar da o zamanlar. Dünyayı değiştireceğini sanır, tek yol budur der!

60 yılı geride bırakınca gücün masumiyet olduğu fark ediliyor, sıfır olsaydım da kirlenmeseydim dedirtiyor, mümkün mü dünyada yaşayacaksın da kirlenmeyeceksin, masumiyetin zedelenmeyecek!

En az kirlilik!

Zevk peşinde, kariyer peşinde koşturma, başarı putu önünde eğilme, kapital sistemin değirmeninde öğütülme...

100 yıl 1000 yıl yaşansa da sıfırlar çoğalır sadece; yapamadım edemedim, şuna yetişemedim buna az kaldı, ruh aç gönül virane...

Mutluluk yok Hikmet yok Hakikat yok...

Şu kadar daire şu kadar tarla tapusu, borsa döviz, banka hesapları ne işe yarar? İnsan ne kadar yer içer, ne kadar elbise eskitir, ne kadar binek kullanır, kaç evde oturur?

Gözü gönlü ne doyurur?

Keşkelerin az olduğu yaşanmışlık, kirlenmeseydim kırmasaydım dedirten incelik varsa iyilik güzellik uzak değil, mutlu son yakındır.

Durmaya düşünmeye hissetmeye fırsat bırakmıyor içteki ejderha dıştaki ejderha sürüsü. Gönül sükun olsun, ruh sakin, akıl berrak, hisler duru... Baktığımızda güzellik görelim, iyilik görelim; iyi olalım, güzel olalım, doğru olalım, bu gezegende ne aradığımızı bilelim, altından kıymetli iç cevherleri keşfedelim, antenleri gökler ötesine çevirelim!

Nihayetinde bir kahve içimlik ömür yaşıyoruz... 6, 60... Ömrün derinliği ve bereketini bulan sonsuz mutluluğu bu kısa ömürde bulur! Yoksa kahve telvesi gibi atılır, atılmakla kalmaz hesap verir!

Sabretmeyi bilen bir hal, şükretmeyi bilen bir başka hal; ömür dakikalarını bereketlendirir, ömre ömür katar, hayatı ulvileştirir, çöplük leşinde eğlenmekten korur.

Bir yılın, bir ömrün bitişini "şeb-i aruz" gibi görmekte var ecnebi adetleriyle kutlamak da. Karanlık kalp bir dakika sonrasını görmez, aydınlık gönül yıllar öncesine de gider yıllar sonrasına da; 6 ay 6, 60 yaş onun nazarında birdir çünkü zaman üstüne çıkmıştır!

Burnunun ucunu göremeyenler az sonraki kabir çukuruna nasıl görür de hayatı ona göre yaşar? Dünyaya hakim sistem her yaştan insana değişik "emziklerle" avutuyor, dikkat nazarlar her yaştan insanımıza lazım zira ömür bitiyor.

Evet yaş ne yaş?