İpin ucu

Toplu taşıma araçlarında boş yerleri doldurmak, arka tarafa gitmek, yeni gelenlere yer açmak; bunun için dikkatli olmak sağa sola bakmak; bir terbiye, nezaket yanında hak ihlaline girmemek, rencide etmemek, eşitliği adaleti sağlamak...

Basit bir mesele değil!

Bunu sağladığımızda, toplum sağlığını kazanmış hürmet muhabbet hislerini iyice yerleşmiştir; eğitim işte bu eğitim. Parçayı yerleşen bütüne bir şekilde yerleşir, çekirdek sağlamsa ağaç sağlam, meyve güzeldir!

Bütün bunlar aileden başlar, eğitim alanı toplu taşıma araçlarıdır, sokaktır, okuldur! Sözün uygulama alanı, terbiyenin yeşerme yeri, topluma karışma mecrasıdır. Kimilerini görüyoruz küçücük çocuğu koltuğa oturuyor büyükler ayakta duruyor, bunu da hak sanıyor, bencilliğini çocuğa yansıtıyor, bencil ve kibirli bir nesil yetiştiriyor, neyin doğru neyin yanlış olduğunu bilmeyen, köklerinden kopuk bir nesil...

Küresel kötülerin istediği nesil, iletişim araçları ile uzaktan kumanda ettiği, istediği gibi yönettiği, yönlendirdiği, eğittiği bir nesil; tüketim nesli, haz ve hız nesli...

Maalesef direnç damarları iyice azaldı, sinir uçları zayıfladı, refleksler köreldi... Elimizde kara kutu uyurgezer dolaşıyoruz sokaklarda; ne göğe baktığımız var, ne yeri seyrettiğimiz, ne de yağmur yağdığında hayret ve muhabbetle baktığımız...

Güneşi görüyor, ayı seyrediyor, yıldızları bakıyor değiliz artık, azları diyeceğimiz bir şey yok, çoğunluk itibarıyla halimiz ortada, insan olma itibarımızda!

Gözümüz malda, makamda, namda!

Ondan güç bekliyor, itibar kazanmayı, yücelmeyi diliyoruz. Beklemeye tahammülümüz yok, sabırsız ve kırılgan olduk, küçük şeyden öfke patlaması yaşıyoruz; zihin dağınık, kalp karışık, akıl meşgul, hisler dumanlı…

Merhamet, tevazu, sabır, kanaat yoksa kuraklık vardır; atmosfer delinir, sera etkisi olur, orman yangınları artar, yağmurlar azalır, dünya insanı füze yarışına girer, Gazze bu hale gelir, insanlık uçuruma yaklaşır, insaniyet sekerata girer!

Otobüse biner binmez gözü koltuktadır, acaba yaşlı veya hasta biri, hamile kadın var mı düşünmez, elinde de kara kutu akıllı telefon bir gözü ondadır! Bir kısmı akşama doğru, gece, sabahın erken saatlerinde elinde ip, ipin ucunda it, dolaşır durur sokaklarda!

Sorsan hayvan sevgisi!

Adresini yitirmiş sevgi; hayattan ve insandan kopuk, neye ne kadar değer vereceğini bilmeyen, anlam katmanlarından uzak, bencillik...

Dünya büyük bir toplu taşıma aracı; nereden geldiğini nereye gideceğini, kendinin ne olduğunu, ne için burada var olduğunu bilen; hürmet ve muhabbet hislerle büyüklere saygı, küçüklere şefkat gösterir, karıncayı bile incitmez, çime basmaz, mazlumun yanında zalimin karşısında olur vesselam.