Güle yakın olmak

İnsan ilişkileri çiçek yetiştirmeye benzer; incelik gerektirir, ihtimam gerektirir, gayret gerektirir, yine de solduğu olur eh ne yapalım “buraya kadarmış deyip” nokta konulduğu olur. Bir çiçeğin eksik olması bahar yaşanmaz manasına gelmez, yürünür bahar bahçesinde…

Bahçıvan olmak er kişinin işi, her kişinin değil! Sabır sükûn üzere her daim kim kalabilir? Kimi sessizliğin derinliğinde fokurdar kimi ağzına geleni söyler. İnsan hislenir; hislerini kontrol ettiği olur edemediği olur, incelik adalet ve hakkaniyet çizgisinden uzaklaşmamak, had aşıldığında geri dönüşü geciktirmemek!

“Çimlere basmayın” çiçeklere hiç değil! Solmaya dönse de gün olur yine yeşillenir, “Diriden ölü, ölüden diri” çıkma gerçekliği tazeliğini yitirmeden devam eden bir gerçekliktir.

İnsan ilişkileri de bundan farklı değildir, nice dirilişler nice vefat edişler birbirini takip eder gider… Asıl olan bahardan kopmamak, hayattan ayrılmamak, sevgiyi yitirmemek, iyi niyeti bozmamak!

Her daim iyi niyet üzere olmak mümkün olsa yaşanmışlıkta zor, yükseldiği olur düştüğü olur. Bazen çevreyi kontrol etmekte fayda var, “nereye götürüyor, nereye sürüklüyor” diye çünkü insan çevrenin esiridir! “Bana arkadaşını söyle senin kim olduğunu söyleyeyim” boşuna denmemiş.

Elemine etmekte, kiminden uzaklaşıp kimine yaklaşmakta mahzur olmasa gerek ve her daim dengeyi muhafaza etmekte. Yalnız kalmanın lezzeti ayrıdır, birlikteliğinin ayrı. Yalnızlık kişinin kendini onardığı demdir, zaman zaman demlenmek güzeldir!

Yalnızlıktan korkar kimileri, karanlık gibi gelir onlara, hasta bile eder bu durum. Bir gün hepimiz yalnızlığın kollarına düşeceğiz, iyisi mi şimdiden ona hazırlanmak, “çimlere basmamak” kadar kalp kırmamak, incinsen de incindiğini belli etmemek!

Gönül bahçesinin bahçıvanı olmak mesele... Olamadığında üzülmek, öldüğü yerden yeniden dirilmek, “oldum” demeden yürümek bu yolda. Gözünü korumak, dilini tutmak, kulağına sahip olmak bunun için.

Dünyayı imar etmek, insanlara nizam vermek başka nasıl olur?

 Güzel gül yetiştiren bahçıvanı ve bahçesini sık sık ziyaret etmek ne güzel olur, hiç olmazsa kokusu bulaşır ve de koku azaldığında tekrar bahçeye koşmak…

Varsa böyle gidilecek bir yeriniz, güle ve güzelliğe yakınsınızdır, oradan kopmayın vesselam.