Gül insan

Gülü görmek gülle gülmek, dikeni görmek dikenle ağlamak; hayatın akışında olan şeyler, kaçamadığımız gerçeklik. Gül deyince diken akla gelmez; rengi kokusu güzelliği akla gelir, dikeni ikincildir; ikincillik olmasa birincillik olmaz.

Gezelim tozalım eğlenelim, keder dokunmasın, hastalıklar sıkıntılar yanaşmasın, başarıdan başarıya koşalım, tanınalım bilinelim itibarımız olsun, önde olalım gözde olalım, ölüm uzak olsun hatırlamayalım bile!

Fikir mefkure, ideal, dava, mazlumun yanında zalimin karşısında olmak, kendini tanımak alemin yaratılış gayesini bilmek, hayat sırrını aramak o sırla yaşamak, nefesini bu yolda vermek, enerjisini bu şekilde harcamak, geride güzel iz bırakarak ölmek, ne ki!

Gül, dikenli uzu çubuğun ucundadır; bunu görmek, görmek isteyene çok şey söyler. “Güzel gören güzel düşünür, güzel düşünen hayatından lezzet alır” bunu dillendirir gerçekte, güzellik dengedir, ahenktir, bütüncül görmektir, çirkinlik gibi görünen şeylerin ardındaki dersi dinlemek, umut tarafını yakalamaktır!

Gazze’de çok acı şeyler yaşanıyorken, direnç damarların varlığı; dikenin ucundaki gülü işaret ediyor; Gazze bir gün gülecek, zulüm ateşi o ateşi çıkaranları yakacak...

Zulümle abat olunmadığını tarih söylüyor, fıtrat söylüyor, hakikat söylüyor... Hangi güç bunu tersine çevirebilir, firavun gibi maskara olup giderler.

Her günde güzel düşünceler üretmek, güzel haller sergilemek, güzel organizasyonlara dahil olmak; dikenli dünyayı gülistana dönüştürmek için yapmamız gereken vazifedir.

Sorgulamaya önce kendinden başlamak, budanacak yerlerini budamak , boykottan öte istiğnayı süreklendirmek, gülistan için hizmete koşmak...

Yaşadığımız belli olsun öldüğümüz belli olsun; gül insanlar “gül insandı” desinler vesselam.