Batı’ya insanlık örneği

2000’li yıllar maalesef insanlığa acı ve gözyaşı silsilesi getirdi.

ABD’deki 11 Eylül Saldırıları’yla başlayan sözde demokrasi harekatları İslam coğrafyasını kan gölüne çevirdi.

Önce Afganistan ve Irak, ardından da Arap Baharı adı altında Kuzey Afrika’dan yakılan ateş, Türkiye’nin dibine kadar ulaştı.

Demokrasi ve barış getireceğini vaat edenlerin yaktıkları ateş, iç savaş kasırgasına dönüştü. 

Milyonlarca insan yaşamını kaybetti, yine milyonlarcası yurtlarından oldu.

Savaşın ve kaosun hâkim olduğu pek çok ülkede bugün halen daha bombaların gürültüsünde ve açlığın koynunda hayatta kalma mücadelesi veriliyor.

Hal böyle iken,

Ortadaki büyük enkazı kaldırmak için, Batı ülkeleri sadece uzaktan el uzatıyor.

Göstermelik beş on bin mülteciyi ülkelerine kabul ettiler. Durum ciddileşince sırt çevirip; denizlerde, nehirlerde sivillerin ölmelerini seyrettiler.

Aylan Bebek’in denize vurmuş cesedi bile yüreklerini sızlatmadı!

Buradan ‘o senin acın, bu benim acım’ demagojisi yapmıyorum.

Ancak…

Ne oldu da, kendi menfaatleri uğruna çıkardıkları savaşlarla huzurlarını bozdukları Müslümanları görmeyen Batı, şimdi Ukrayna için kenetlendi?

Avrupa’nın pek çok ülkesinde henüz işgal başlamadan yüz binlerce sığınmacı için hazırlık yapıldı.

Elbette doğru olan da buydu.

Fakat…

Keşke masumlar ölürken de; Afganlara, Suriyelilere, Libyalılara, Iraklılara ufak bir şefkat gösterseydiniz?

Bakın!

Türkiye 5 milyon sığınmacıyı bağrına basıyor. Hepsine sıcak bir yuva oldu.

Sadece onlar değil…

Rus bombalarından kaçıp, Edirne’den yurda giriş yapan Ukraynalıların da aynı ilgiyle yaralarını sarmaya uğraşıyor.

İşte asıl insanlık budur!

‘O sizden, bu bizden’ demeden kim olursa olsun her mazluma kol kanat germektir.

Her fırsatta sözde insanlık dersi vermeye çalışan Batı, ne zaman bu hoşgörüyle başkalarına bakmayı başarırsa, dünyamız işte o zaman çok daha barış içerisinde olacaktır.