İznik'te aşk ve miras: Çalgı yapımının hikayesi

Bursa'nın İznik ilçesinde, 45 yıldan fazla bir süredir çalgı yapım ve tamiratı yapan Sinan Şahin, mesleğini bir yandan kızı Betül’e öğretirken, 1994 yılında henüz 11 yaşında olan Emrah İnanır’ı da yanına çırak olarak aldı. Bu atölyede geçen yıllar, sadece meslek öğrenmekle kalmadı; Betül ve Emrah arasındaki bağ da zamanla aşka dönüştü.

İlk yıllarda, ustalarının yanında meslek öğrenen Betül ve Emrah, üniversite eğitimleri için ustalarından ayrılarak, çalgı yapımı bölümünden mezun oldular. Bursa’ya döndüklerinde, bir süre hem ustalarının yanında çalıştılar hem de ücretli öğretmenlik yaptı. 2012 yılında evlenen çift, 2017'de Sinan Şahin’i kaybetmelerinin ardından, onun mirasını hem maddi hem de manevi olarak sahiplenerek, babalarından devraldıkları atölyeyi yaşatmaya devam etti.

Ancak, atölyenin fiziksel koşullarının yetersiz kalması nedeniyle, çift yeni bir mekan arayışına girdi ve Nalbantoğlu Mahallesi’nde "Miras" adını verdikleri yeni bir atölye açtı. Bu atölyede, bağlama başta olmak üzere mızraplı çalgılar üretiyor ve aynı zamanda çalgı tamiratı da yapıyorlar.

Betül İnanır, AA muhabirine yaptığı açıklamada, babası Sinan Şahin’in Türkiye çapında tanınan bir çalgı yapımcısı olduğunu belirterek, küçük yaşlardan itibaren atölyede babasına yardım ettiğini ve mesleği öğrendiğini söyledi. Betül, "Bu çırak şimdi eşim. Atölyede vakit geçirirken, zımpara yaparken birbirimize aşık olduk," dedi. İnanır, mesleğe olan ilgisinin de ilk olarak babasının çırağı Emrah’ı kıskanmasıyla başladığını belirterek, "Babam, Emrah’ı övdükçe ben kıskanmaya başladım. Sanırım bu da mesleğe olan ilgimi başlattı," ifadelerini kullandı.

Emrah İnanır ise, ustası Sinan Şahin’in kendisini 11 yaşında yanına çırak alıp 23 yaşına kadar yanında çalıştırdığını anlattı. Küçük yaşlarda Betül ile atölyede vakit geçirirken, birbirlerine zıtlaşarak, zamanla aşık olduklarını ve birbirlerinin hayatında her zaman yanlarında olduklarını belirtti. "Hayat boyunca birçok zorlukla karşılaştık ama hiçbir zaman pes etmedik," diyen İnanır, atölyelerinin adının "Miras" olmasının sebebinin, babadan devralınan bu mesleği gelecek nesillere aktarma arzusundan kaynaklandığını vurguladı.

Çift, şimdi de oğullarının bu mesleği devam ettirmesini istiyor ve bu mirası, tıpkı kendi hikayelerini olduğu gibi, geleceğe taşımayı hedefliyorlar. "İnşallah bu miras böyle devam eder," diyerek umutlarını dile getiriyorlar.