Bursa’da terzilerin zorlu mücadelesi!

Son dönemde yükselen kira ve hammadde maliyetleri, mahalle terzilerinin hem işlerini sürdürebilmesini hem de müşterilerine uygun fiyatlarla hizmet sunmasını zorlaştırıyor. Türkiye Esnaf ve Sanatkarlar Odası tarafından belirlenen tarifeye göre “düz boru paça tamiri” 200 TL olarak hesaplanması gerekirken, mahalle terzileri bu işlemi çoğu zaman 100 TL’ye yapmak zorunda kalıyor. Çünkü aksi durumda müşteri kaybetme riskiyle karşı karşıya kalıyorlar.

“KEPENK KAPATACAĞIZ”

Bursa’nın Tahtakale semtinde 12 yıldır terzilik yapan Terzi Aysel Atak, artan giderler karşısında ayakta kalmanın her geçen gün zorlaştığını söyledi. Atak, “Her şey neredeyse iki katına çıktı. Esnaf odasından gelen listeyi uygulamak o kadar zor oluyor ki… Biz de yarı fiyatına çalışmak zorunda kalıyoruz; yoksa ‘Çok pahalı’ diyen müşteri bölgeden uzaklaşıyor.” dedi.

USTALIK VE ÖZEN ÖNCELİĞİ

Mesleğe eşinin halasının oğlunun atölyesinde başlayan Aysel Hanım, işçiliğe verdiği önemi şu sözlerle açıklıyor:

Atölyeye getirilen kıyafetlerin çoğu, yeni bir ürün satın alma imkânı bulunmadığı ya da onarımın tercih edilmesi nedeniyle geliyor. Bu nedenle onarım yaparken kumaşa asla zarar vermemeye, modelin orijinalliğini korumaya özen gösteriyorum. Maalesef bazı terziler yanlış kesimlerle getirdiğiniz parçayı tamamen kullanılmaz hâle getiriyor; müşteri de bir daha giymek istemeyip çöpe atmak zorunda kalıyor. Ben ise her ürüne gözüm gibi bakar, kendi eşyammış gibi titizlikle ölçüsüne ve modeline uygun onarım yaparım. Ufak dokunuşlarla bile kıyafetin yeniden teslim alınabilecek durumda olması en büyük önceliğim. Dikişte, düğme veya fermuar dikiminde doğru malzemeyi kullanmak belki basit görünebilir ama bir parçanın hem işlevselliğini hem de estetiğini doğrudan etkiliyor; bu detaylara her zaman dikkat ediyorum.”

Kendisine ustasından geçen öğütlerle ustalaştığını belirten Atak, “Usta bir kez gösterir; ben de hemen yapardım. Bana bu mesleği öğreten ustama minnettarım” diyerek ustasına duyduğu saygıyı dile getirdi.

GENÇ İŞGÜCÜ KAYBI

Terzilerin karşılaştığı bir diğer sorunun, çalışan kadronun yaşlanması ve gençlerin mesleğe ilgi göstermemesi olduğunu söyleyen Atak, şunları söyledi:

“Kendi kızımı bile yetiştiremiyorum. ‘Dikişi öğren, kendi söküğünü dik’ diyorum ama istemiyor. Gençlerin hayalleri artık moda tasarımı üzerine; terziliği tercih etmiyorlar.”

Mesleğin “yavaş yavaş yok olma” tehlikesiyle karşı karşıya olduğunu ifade eden Atak, “Benden sonra genç bir terzi bulmak çok zor. Tahtakale’de bile çoğunlukla yaşlı müşteriler geliyor; onarım talebi fazla. Gençler tüketim odaklı, çürüdüğü yerde atıyor.” dedi.

GELECEK KAYGISI

Artan kira ve giderler, sadece terziliği sürdürmeyi değil, eleman çalıştırmayı da imkânsız hâle getirmiş durumda. Aysel Hanım, tek başına mesleği sürdürebildiğini ancak yanına bir eleman alsa maaşını bile veremeyeceğini belirtti.

Maliyet baskısı ve kalifiye işgücü eksikliği, geleneksel mahalle terzilerini endişelendiriyor. Bir zamanların gözde mesleği, artan kira ve hammadde fiyatları karşısında ayakta kalmakta zorlanırken, gençlerin ilgisizliği de terzilik sanatının devamlılığını sekteye uğratıyor.