Yol gösteren pusulamızdır sünnet

İnsanın varoluş hadisesi, Rabbimizin meleklere: "Ben yeryüzünde bir halife yaratacağım" kelamıyla başlamıştır. Hamdolsun ki, kainatın yaratılış sebebi olan Peygamberimize, yol göstericimize ümmet olmak gibi büyük bir itibarla şereflendirmiş Rabbimiz bizi.

Yaşantısıyla ve sözleriyle bizlere nasıl kulluk yapacağımızı öğreten Efendimizin sünnetini ve hadislerini bilmek, bizden istenen kulluğu bilmek anlamına da gelecektir aslında. Kuran ve Sünnet bilinci, aynı zamanda kulluk bilinci de demektir. Sünnetten uzak yapılan bir kulluk ise, bizden istenen bir kulluk biçimi değildir.

Kur'an-ı Kerim, biz insanoğluna hangi sebeple yaratıldığımızı ve bu kulluğun neler olduğunu ifade ederken, Peygamber Efendimiz de bize nasıl kul olunacağını, bizzat yaşam tarzıyla gösterip, sözleriyle anlattı. Ve şu muhakkak ki, yaşantımızdan sünneti çıkarmak aslında dini çıkarmaktır.

Artık günümüzde hemen her sorgulamayı öğrenen insan her duyduğu sözü Kur-an'da bu var mı diye araştırırken, aslınsa sünneti yok saydığının farkında değil. Kuran-ı Kerimde birçok yerde sünnetsiz bir Müslümanlık olmayacağı apaçık ayetlerde bildirilmişken, hadisi ve sünneti yok saymak hakiki Müslüman olmaya engel olsa gerek.

Allah-ü Teala;

"Kim, Peygambere itaat ederse Allaha itaat etmiş olur." (Nisa, 80) "Peygamber size neyi verirse, onu alın; neden sizi nehyederse, ondan da sakının. Allah'tan korkun." (Haşr 7) "Allaha ve Peygambere itaat edin ki rahmet olunasınız." (Al-i İmran 132)

Sözleriyle bizi muhatap alıyorken, bize düşen Kur-an ve sünnete sımsıkı sarılmak oluyor.

Ahlakı, Peygamberin ahlakının yakınından geçmeyen bir kişi, nezaketten nasibini almamışsa, hali tavrı O'nun haline ve tavrına benzemiyorsa, Kur-an'ı okuyup anlamını hafife almış olmaz mı?

Gelin Mevlid-i Nebi haftasına girmişken, niyetlerimizi tazeleyelim. O'nu tanımak ve örnek almak adına okuyalım, konuşalım, anlatalım. O'na yakın olmak için her sustuğumuzda salavatlarla O'na yakınlaşalım. Gelin sünneti hayatımıza, hayatımızı sünnete dahil edelim.