Tevazu

Gösteriş denilen illet fanilerin gözünde büyütüyor sadece insanı. Oysa ki tevazu öyle mi? Hem gönlünü yükseltiyor kişinin, hem de Baki olanın huzurundaki derecesini...

Kulun yükseğe çıkma aracı olan merdiveni olsa gerek alçakgönüllülük. Kulun gözündeki alçalışın Allah katındaki yükselişi.

Kelime olarak tevazu, alçak gönüllük manasına gelir ve kâmil bir müminin ahlâkî vasıfları arasında yer alır. Tasavvufta ise; insanın kendini Hakk'ın huzurunda kulluk mevkiine koyması, fani olana karşı şefkat ve merhametli olması, hayatında kibir ve gurura yer olmaması, Hakk'tan hakkı Hakk için kabul etmesi ve yalnız Hakkın karşısında eğilmesidir.

Tevazu hem ahlaki karakterimizi, hem açık hem de gizli fiillerimizi, huşû ise özellikle bedenimizde bulunan organların hareketleri için kullanılır. Kalpteki tevazu organlarımıza huşû ve huzur olarak yansır. İnsanda huşu bulunduğunun alametini büyüklerimiz şöyle açıklamışlardır: "Kızdırıldığında veya iradesine muhalefet edildiğinde veyahut reddedilme durumunda kaldığında bu hâlleri kabul ile karşılamasıdır.' Ve 'Kalbi huşu içinde olana şeytan yaklaşamaz."

Yaşanmayan sözler ve samîmiyetten uzak riyâkâr davranışlar ise, içi boş ikramlar gibidir. Bunlar, esen hayat rüzgârları karşısında çok geçmeden kaybolup giderler, geriye en ufak bir iz bile bırakmazlar. Hak dostlarının kalplerde silinmez nakışlar bırakarak şuan hala anılıyor olmalarının sırrı ise;  yüksek ihlâs, samîmiyet ve tevazularıdır derler.

Halk karşısındaki alçak gönüllülüğümüz ile Hakk karşısında yükselmek umuduyla...