Ramazan'la aydınlanma vakti

Mukabele, oruç, teravih mahzun bu Ramazan...

Camii, cemaat ve iftar sofraları insan sesleriyle dolu değil artık. Bize bir af vesilesi olarak sunulan birçok şeyden mahrumuz bu fırsat ayında.

İçimiz kıpırdayamayacak ve coşamayacak kadar dolu, hüzünle ve suçluluk duygusuyla.

Huzura gidilen mekanlarımız olan camiler huzursuz olan biz insanları almıyor bu süreçte içine. Elimize almak, ona dokunmak, hatim okumak, mukabele takip etmek için beklediğimiz Ramazan bu yıl yalnız kalıp derin derin içimize dönerek düşünmemizi istedi. Evde kendimizin de bunu başarabileceğini, okumak için bahanelere sığınmamamız gerektiğini anlatıyor belkide kimbilir...

Ramazan ki kalplerin yıkandığı, dua ve ibadetlerin Allah'a samimice arz edildiği, gönüllerin aydınlandığı kıymetli günlerimizdir bizim. Secdelerimizin elem ve kederimizi alan hüzün ve üzüntülerimizi gideren çok güçlü yönleri vardır. Şimdi camiye kabul edilmemenin mahsunluğuyla, mukabelelerde buluşamamanın üzüntüsüyle secdelere sığınma zamanı geldi değil mi?  İçinde sahur gibi kıymetli bir anın bulunduğu gecelerde teheccüt kuşanmanın vakti. Zamanın o yoğun koşuşturmacasından yüzüne, sözüne hasret kaldığımız cennet nimetimiz olan evlatlarımızın yüreğine sarılma vakti. Okula gidip dünya eğitimine devam edemeyen evlatlarımıza  ana-baba okulu olup, evlerimizi suffeye çevirmeye vakti. Onlara manevi destek olup, ahlaki eğitimlerine yön verme, dini ve dünyevi ilimlerini geliştirirken aramızdaki muhabbet bağlarını da kuvvetlendirme vakti...

Eşimize, işimize yönelik planlar yaparak boş durmanın bize fayda vermediği bu dünya hayatında saatlerimizi hem dünyaya hem ahirete ayırma vakti. Bu sıkıntılı günler bitip gittiğinde, sağlam bir irade ile şimdi fırsat varken kazandığımız güzel hasletleri alışkanlıklara dönüştürme vakti. Bizi bize bırakma, bizi sensiz bırakma Allah'ım diye mağfiret dileme vakti...

Hayırlı Ramazanlar.