Rabbimizin ilk emri "Oku"

Kalemle yazmayı öğreten Rabbimizin, ilk emrini hatırlayalım bugün Hayat'ın satırlarında...

Kur-an'ı Kerimi mealen okuyanlar bilirler ki, Rabbimiz rica edip seçenek sunmadan emreder "Oku" derken. Biz biliyorsak okuruz, bilmiyorsak toplar cemaati okuturuz. Halbuki ayet "okut" değil, "OKU"

Ayet oku, hadis oku, kitap oku, insan oku, dağ oku, taş oku, kısacası kainatı OKU.

Oku, anla, yaşa ve lezzet al hayatından.

Özgür olmak istermisin?

Özgürlük ne kölelikten, ne sokaktan, ne de büyüklerinin himayesinden kurtulmakla başlamaz. Özgürlük cehaletten kurtulmakla, yani OKUmakla başlar.

Bilgini bir beton gibi sağlamca dondurursun okuyarak,

Sonra bildiklerini bir sanata dönüştürürsün işleyerek..

Bir günü diğeriyle aynı olan, ziyanda olan, olma okuyarak..

Dünya belirli kural ve düzende işlemeye devam ederken, kulluk vazifeni hatırla.

Dünya hayatında yerine getirmediğin görevlerin karşısında, amirinin gözünde dahii, hiçbir hükmün kalmazken, sana Oku diye emreden Rabbinin, emre itaat etmediğin halde sana verdiği mühleti hatırla.

Küsmediğini, darılmadığını,

Bugün de senin için güneşin doğduğunu,

Sofrana verdiği nimetlerin sayısını,

Aldığın nefesi, içtiğin suyu, kesilmeyen rızkını hatırla.

Bilmediğini öğrenmek için,

Öğrendiğini hayatına geçirmek için,

Var mısın okumaya?

Mevlana'ya annesi Mümine Hatun'un nasihati ne güzeldir.

"Babandan daha çok OKU evladım

Evladı babasını geçmeyen,

Hiç bir millet yükselemez"

Biz Mevlana olamayız demeyelim.

"Önce Mevla'ya kul olalım.

Emre itaat edelim

OKU diyor dinleyelim."