Mü'min sınırlarını bilir

Bütün varlıkları çepeçevre kuşatan bu dünyaya ait olan sevginin hayatımıza olan yansımaları da bir ölçü dahilinde olmalıdır değil mi? İnsan sevgiyi de, acıyı da, hüznü de bir ölçü ile yaşar. Sınırlarını bilir. Kotasını aştığında başına gelecekleri ve fazlasıyla ödeyeceği bedellerin de farkındadır. Kasıtlı ve bile isteye yaptığı hasletlerin ise hem vicdanında hem de dünya hayatında içinden çıkılamaz hallere sebebiyet vereceğini çok iyi bilir.

Mü'min dünya hayatının ötesinde, ebedi ve sonsuz bir ahiret hayatının varlığını da bilir, o tedbir ve huzurla yaşar.

Hal böyle olunca bütün iş ve görevlerini bu ölçü dahilinde yapar. Her türlü saadet ve felaketinin imtihani noktasında durur, bir sontaki imtihanına daha büyük imani bir güçle başlar.

Her şeye muntazam bir düzen hakimiyeti kurmuş olan Rabbimiz, kullarının bu dünyadaki yaşayışı için gerekli olan esasları koymuş, bu kural ve kaidelere uyulduğunda huzurun ve ebedi saadetin mümkün olduğunu bildirmiştir.

Ancak insanı da bir beşer olarak yaratmış ve yanıldığını, hata yaptığını ve karşılığında bedeller ödediğini de Kur-an kıssalarıyla bizlere örneklendirmiştir.

Biz kul olduğumuzun ve bir kotamız, sınırımız olduğunun bilincinde yaşamalıyız ki; aksi halde başımıza gelecek olan felaket ve musıbet gibi bedellerin olduğunuda unutmamalıyız.

Mü'min olarak her an farklı imtihanlar içindeyiz.

Bu rahmet dolu şu günlerde minarelerden gökkubbeye doğru ezanlar, salalar ve dualar hüzünle yankılanıyor.  Ezanlar camiye değil namaza davetin var olduğunu hatırlatıyor bize. Teravih ev ile sınırlandırılıyor. İftar sofralarımız boş. Büyüklerimiz başucumuzda ve bereket vesilemiz değil artık. Birbirimize uzaklık ile de imtihan oluyoruz. Sınırlarımızı aştık ve önümüze çıkan yeni kurallara takıldık. Rahmetiyle gelen Ramazan merhametiyle karşılasın bizleri. Affa vesile olsun. Ödediğimiz bedeller bizlere yeni hedefler belirleyip, bir müslüman şahsiyeti oluştursun. Yeniden inşa etsin bizi bu imtihan. Ardından da temizlesin Ramazan duasıla. Hayırla kal Türkiye.