Mes'ul olduklarımız...

Şimdi kime mesuliyet desek; görev, ödev, sorumluluk gelir akla.. Hem görev almayı sever, hem aldığımız görevi hakkıyla yapmakta zorlanırız. Mesuliyetimizi değerli görmeyi bildiğimiz an sırtımızdaki yükü alır başımızın üzerinde taşırız.

Rabbimiz insana en büyük değeri vermiş ve onu kendisinin yeryüzündeki halifesi olmakla şereflendirmiştir. Bu, öncelikle insanın dünya sahnesinde önemli bir göreve sahip olduğunu ifade eder.Bu nedenle insanın görevi diğer varlıkların hepsinden hem daha büyük, hem daha önemlidir.

Rabbimiz Ahzap Suresi 72. Ayet'te "Şüphesiz biz emaneti göklere, yere ve dağlara sunduk da onlar bunu yüklenmekten kaçındılar ve ondan korkuya kapıldılar. Onu insan yüklendi." diye buyurur.

İnsan dağdan, taştan, yerden, gökten, güçlü olduğunu düşünür mü ? Dağın taşın, heybeti korkutur da insanı, Yaratıcısına verdiği sözü tutamamak endişe vermez mi?

Peki dağ, taş, güneş, yağmur, bulut, dinlerde Rabbini, insan dinlemez mi? Kainat bir denge üzerine kuruludur ve hergün muntazam bir şekilde görevini yerine getirir... Güneş bugün de doğmayayım, yağmur yağmayayım, rüzgar esmeyeyim demeden, itinayla yerine getirir görevini.

Halbuki dağdan taştan topraktan değerli olduğunu, "Biz insanı en üstün şekilde  yarattık" der, ve kainatı insanin hizmetine sunar mevla. İnsan kurallara uymayanlara kızar da... peki Rabbinin kurallarına muntazam bir şekilde uyar mı?

Mes'uliyetlerini yerine getirir mi?   İbadetler ? Ahlaki değerler? Emirler? Yasaklar?

Bugün kurallara uymadı diye kolayca cezalandırdığımız evladımız gibi bizi de cezalandırır mı?

Sen bugün kulluk vazifeni yerine getirmedin senin için bugün güneş doğmasın der mi?

Rızkını keser mi, şükretmediğin için? Oysa ki sen teşekküre önem verirsin..

Sırtına yüklendiklerini kendi rızan ile yüklendiğini unutma! Önce Hakk'ın rızasını, anne-babanı, evladını, eşini, işini, kardeşini,görevini, ödevini en iyi şekilde hakkıyla gözet..

Sırtında taşıma! kimilerini gönlünde, kimilerini başının üzerinde taşı.. Taşı ki, ayetin sonunda devam eden zalim ve cahillerden olma..

Yüklendiklerimizin emanetçisi, sözümüzün eri, Rabbimizin kulum dediği olmak umuduyla..