Kul olarak nasıl bilir hak bizi?

İbrahim Ethem Hazretleri buyurur ki,
Bir gün bir esir pazarında ruhunun güzelliği yüzüne aksetmiş bir köle gördüm. Ucuz bir paraya satılıyordu. Azad etmek için o köleyi satın aldım.
Oradan ayrılıp o köle ile beraber yürürken sordum ona, dedim ki; "Adın nedir?"
Köle dedi ki; "Ne diye çağırırsanız adım odur, efendim!"
Ben dedim; "Aç mısın, bir şeyler yiyelim bir yerde, ne yemek istersin?"
O dedi; "Yedirirseniz yerim ve ne verirseniz onu yerim, efendim!"
Köleye sordum; "Ne iş elinden gelir, ne yapabilirsin?"
O dedi; "Ne emrederseniz onu yaparım, istediğiniz her şeyi yaparım efendim!
Ben dedim; "Şimdi ne yapmak istersin, ne arzu edersin?"
O bana dedi; "Kölenin arzusu olur mu efendim! Efendisinin arzusu isteği, kölenin arzusu isteğidir."
Rabbim o köle üzerinden kalbimi o kadar avucuna alıp sıktı ki duyduğum cevaplar karşısında kendimi tutamadım ve ağlamaya başladım. Ve içimden kendime dedim; "Be hey kulluk nedir bilmez miskin, kulluğu köleden öğren! Sen hiç ömründe Rabbine karşı böyle kul olabildin mi?"
Tüyleri ürperten bir kıssadan hisse bu...

Hakiki bir kul olmak manasında, Rabbimiz bize kul nazarı ile baksa, biz de ne görür acaba?.. Teslimiyet? Tevekkül? Sabır? Şükür, rıza? Gayret... Hangi güzel hasletlere sahibiz.
 Hangi ayetin, hangi sünnetin hangi değerin acelecisiyiz ve tez canlısıyız? Elbette tüm dünyayı kurtaramayız ama bizi diğerlerinden ayıran bir yönümüz ve o yönümüzün merhem olduğu bir çevremiz muhakkak olmalı. Hz. Ebu Bekir'in O söylüyorsa muhakkak doğruyu söylüyordur dediği Hz. Peygamber'in, sözü güven temsil eden ümmeti olmalı mesele...
 Tebük seferinde yaşlı devesiyle arkada kalan ve tek başına yoluna devam ederek Rasulullah'a yetişmeye çalışan birini çok uzaktan görünce, Peygamber Efendimizin '' O olsa olsa Ebu Zer'dir'' dediği gayretiyle Müslüman olarak tanınan olabilsek.
Bizi görenler, hal ve hareketimizden, söz ve üslubumuzdan, giyim tarzımızdan, ticaret ahlakımızdan, aile hukukumuzdan, mü'min olduğumuzu fark edebilirler mi? Bizi görenler bizdeki dikeni mi, gülü mü fark eder...
Bizi kimsenin kölesi etmeyen Rabbimize şükrümüzden mi,  yoksa cennetimize vesile olarak bizlere verilen imtihanlara sabrımızdan mı veya Allah'a kul olarak ibadetlerimize gösterdiğiniz devamlılıktan mı tanınırız...
"Nasıl bilirsin Rabbim bizi" diye sorabilecek cesareti kendimizde bulanlardan olabilmek niyazı ile...