Korku ve ümit

Müslim hadisinde geçtiği üzere Peygamber efendimiz; "Allah'ım beyaz elbiseyi kirden arındırdığın gibi beni de hatalardan arındır" buyurur.

Beyaz elbise diğer renklerden ne kadar da çabuk kirlenir değil mi. Ama üzerindeki lekeyi çıkarmak ve yeniden beyazlatmak da tüm renklerden daha kolaydır. Temiz bir su ve iyi bir sabun tüm kirlerden arındırır. Kalbe dokunan tüm kir ve günahları da samimi bir tövbe ile temizlemeyi mümkün kılmıştır Allah...

Efendimizin bize yol gösterdiği üzere kalbi hep temiz tutmaya ve hatalardan arındırmaya niyet edip, yağmurun ve karın tüm kainatı temizlemeye gücü yettiği gibi bizim de kalbimizi hatalardan ve günahlardan tövbe ve pişmanlıkla temizlemeye niyet etmemiz lazım.

Şiddetli esen rüzgar, bardaktan boşalırcasına yağan yağmur, yeryüzünü sarsan ve hatta koskoca binaları yerle bir eden deprem, sel gibi felaketler bize Allah'ın gücünü ve kudretini nasıl daha fazla hatırlatıyorsa, yaptığımız hatalardan dolayı duyduğumuz pişmanlık da tövbeyi bize daha fazla hatırlatır. Allah'ın merhameti bizim hatalarımızdan çok daha büyüktür. Yeter ki aff dilemeyi bilelim.

İnsanın her daim kendini muhasebe ederek hatalarını hatırlayıp ona göre adımlarını kontrol etmesi ve pişmanlık duyması onun kemalatının göstergesidir. Ama bu hatırlamanın dozu korku ve ümit arasında olup Allah'ın merhametini ve gazabını hatırlama olursa daha ahsen olur. Böylece insan her adım atışta "acaba bu adımım beni hataya mı yoksa rızaya mı götürüyor" diye bir muhasebe içinde olmasını da sağlayacaktır.

Hani bize bildirilen meşhur bir kıssa vardır ya; Hz. Ebubekir (r.a.)'in şöyle söylediği nakledilir: Bir ses duysam ki "tüm insanlar cennette olacak bir kişi cehennemde" diye, korkarım ki cehenneme gidecek o bir kişi ben miyim? Yine "tüm insanlar cehennemde olacak bir kişi cennette" denilse, ümid ederim ki acaba cennete gidecek o bir kişi ben miyim? diye.

 Ne güzel anlatır mü'minin imanının korku ve ümit arasında olması gerektiğini. Hiç kimse Allah'ın azabından emin olamaz. Ancak onun gazabından rahmetine, azabından bağışlamasına sığınarak cennetini ümit ederler. Bizde bu dengeyi muhafaza etmeliyiz. İbadetimizi hakkıyla yapıp Cenab-ı Hakkın bizi cennetlikler listesine almasını ümit etmek niyazıyla...