Evinde kal Türkiye

İnsan bazen kendisi de ateşe düşüp felaketten payını almadan, bu olayın kişiyi ne denli zorladığını, canının nasıl yandığını ve durumun ciddiliğinin farkına varamaz.

Kendimizi başkalarının yerine koyup, onların halinden gerçekten anladığımızı düşündüğümüz çoğu zaman aslında durum hakkında çok da bir fikrimiz olmadığını, bu musibet ancak kendi başımıza geldiğinde çok daha iyi anlayabiliriz, Nasrettin Hoca misalince...

Dört bir tarafımız yangınla kaplı olduğundan, bize de sıçradı bir kıvılcım ve musibet bizim ülkemizi de yangın yerine çevirdi. Tatil ilan edilen günlerin, bu denli içimizi yakacağını tahmin bile edemezdik. Hiçbir işimize yettiremediğimiz o değerli zaman, sanki geçmek ve bitmek bilmeyen bir asra dönüştü. Sonunu bilemediğimiz, önümüzü göremediğimiz bir yola girdik. Musibet kuşattıysa dört bir yanımızı dua kapısı açılmıştır diye umuyor ve rahmetinden umudumuzu kesmiyoruz...

Vakit samimi bir yakarış ile bela ve musibetin üzerimizden kaldırılmasını Allah'tan en güzel ve özenli sözlerle isteme vaktidir.

Biz bela ve musibetin etrafimızı sarmasını bazen Allah'ın bizi affetmek istediği olarak algılarız. Bazen de bu bir helak hali midir diye sorgular hesaba çekeriz kendimizi... Sonuç hangisi olursa olsun aynı irade ve teslimiyeti göstermek biz insana çok zor ve ağır gelir. Biz Hz. Peygamberimizin, herşeyin üstüste geldiği ve dayanmakta zorlandığı halde sana teslim ve tabii olduğu hüzün yılındaki teslimiyeti gösterebilirsek, elbet bize de insan olarak, kul olarak, onun ümmeti olarak gösterdiğimiz sabır ve teslimiyetin derecesinde Miraç değil ama mükafat olacaktır.

Yeter ki kul olarak elimizden geleni yapalım. Yeter ki evlerimizi kendimize hira yapalım da evlerimize sığınalım. Birbirimizden koptuğumuz aile saadetlerini yeniden canlandıralım. Evimizi kendimize siper,  duamızı kendimize kalkan yapalım.

#EvindekalTürkiye