Ölmek istemiyoruz!

Rahatça yolda yürüyemiyoruz, arkamızdan biri geldiğinde endişeye kapılıyoruz, otobüste rahat değiliz,  bizim de başımıza taciz, tecavüz, dayak olayı gelir mi diye düşünmekten kendimizi alamıyoruz.

Elini kolunu sallayan, canı sıkılan cinayet işliyor.

Pompalı tüfekle, silahla, bıçakla geziyorlar...

Kıskandığı için, eski eşi başka biri ile evlendiği ve tartıştığı için her gün bir kadın öldürülüyor.

Geride gözü yaşlı evlatlar, anne-babalar kalıyor.

Görüntüler sosyal medyaya düşüyor, birden patlama yaşanıyor.

Daha sonra caniler yakalanıyor, tutuklanarak cezaevine gönderiliyorlar.

Peki, görüntüler birileri tarafından paylaşılmamışsa ne oluyor?

Orası Allah Kerim..

Psikopat kafalarıyla 'öldürürüm, yatarım çıkarım' diyerek canice katlediyor kadınları, çocukları...

Nereye kadar gidecek bu düzen?

Biz daha nereye kadar sevdiklerimize bugün bir şey olacak mı diye endişe içinde yaşayacağız?

2020 yılının sonunda 'Bugün bir kadın daha öldürüldü' diyerek manşet atarak toplam verdiğimiz sayı sizlerin içini sızlatmayacak mı?

Hafızalardan hiçbir zaman silinmeyen o anlara şahit olanların hakkını, ahını nasıl ödeyeceksiniz?

Biz canilerin cezalandırılmasını istiyoruz.

Tutuklanıp, tekrar serbest bırakılmasını değil.

Ve ayrıca halkta bir kesim daha var.

Kocasıdır-sevgilisidir yapar, o saatte dışarıda ne işi vardı gibi yüreğimizi darmadağın eden...

Bu sözler söylendiğinde 'nasıl böyle düşünebilirsiniz' diye bakakaldığımız anlar.

Vazgeçin artık. Vazgeçin ki, her şey normalleşmesin.

Hiçbir insan evladının başka bir insanı öldürmeye hakkı YOK, OLMAZ VE OLDURULAMAZ.