Adalet'e nerden başlamalı !

Bu sıralar merhameti ve vicdanı kalmamış insanlarla uğraşıyoruz.

İrk, sınıf ve kültür farkı olmadan...

Bırak insana, hayvana bile müstehcen işler yapmaya çalışan, insan demeye bin şahit,insanlığın yüzkarası varlıklar giderek çoğalıyor.

Maalesefşu an bu varlıklara sadece hapis cezası veriliyor.

Adalet adalet diye çırpınan arkadaşlara sesleniyorum.

Dönüp kendilerine baktılar mı acaba?

Evinde adaleti sağlayamayanlar, dışarıda protestodan protestoya koşuştururken...

Hatta şimdiye kadar "idam" için yapılan protestolara "çağ dışı" deyip karşı çıkmışlarken...

Şimdi ne oldu!

Yok olmuş, mahvolmuş, bitmiş, geri dönülmez yaraların oluştuğu hayatlar!

Neyse ki şu an idama karşıyız diye konuşmuyor, didinmiyorlar!

Tabi bunun için hayalleri olan bir sürü insanın hayattan göçmüş olması, gözlerini açmış gibi.

***

Herkesin birlik olması için illaki bir kadına şiddet veya 3 yaşındaki çocuğa cinsel saldırıda mı bulunulması gerekiyordu.

Artık dur demenin vakti gelmiş de geçmiştir!

Bu tür olaylara susmayacağız, "ayıptır, konuşma" demeyeceğiz, daha çok konuşup yazacağız.

Söylemden, eyleme geçmek zorundayız.

Çünkü insanlık çürüyor; çürütmemek için silkinmek, kendimize gelmek mecburiyetindeyiz.

Bir çocuk sokakta rahatça arkadaşlarıyla oyun oynayabilmeli, okula giderken"acaba biri bir şey der mi, sarkıntılık yapar mı?" diye düşünmemeli.

Bazı hayatlarayazık olmamalı, ölüp gitmemeli bir beden, birçok anne baba korkmamalı...

Hayvanlar işkence görmeden özgürce yaşayabilmeli.

Bunun için önce kendimizden başlamalıyız.

Vicdanımızı, merhamet duygusunu ve herkes için adaleti içimize yerleştirmeliyiz.

Sonra da cezalarıncaydırıcı olabilmesi içinarttırılmalı.

Hatta"ben hâlâpervasızca terbiyesizlik, sapkınlık yaparım" diyenlere idam getirilmeli.

Ve bundan sonra hep el ele olunmalı...