Mutluluklar bizimle keder yok olsun

"Sanki çok ömrümüz varmış gibi beklemeyi öğretiyor hayat bize..."

Siz bu söz üzerine ne düşünürsünüz bilmem ama ben dün sabah bu söz dilime takılmış bir şekilde uyandım.

Son 3 senem epeyce düşünerek geçti.

Hiç okumadığım kitapları okuyup bazı kitapları ikinci hatta bazen üçüncü kez okumam da son 3 seneme rast gelir.

Kimi zaman bir Paulo Coelho, kimi zaman bir Doğan Cüceloğlu, kimi zaman bir Gogol eserini okur üzerinde günlerce düşünür ve okuduklarım üzerine yazılar yazarım.

Yine ben, 13 yaşında okuduğum Şeker Portakalı'nı aynı çocuksu hisleri arayarak okur kendi iç dünyamda kaybolurum.

Zaman su misali akıp giderken kendimi sorgulayışım, düzenleyişim nasıl olur da daha güzel bir hayat yaşarım deyişim bitmek bilmez bir döngüye girdi ve en sonunda anladım. Hayata "an" da  güzel yaşanır.

Bir kediye mama verirken, gökyüzünde dolunayı izlerken, günler sonra ilk kez denizi gördüğünde, bir dostunla buluştuğunda, bir kirazı tattığında, mis gibi orman kokusu duyduğunda, telefonun öbür ucunda bir ses gülümseyerek konuştuğunda...

Hayat "an" da ...

Yıllar nasıl geçti hiç anlamadım.

Daha dün ilkokul sıralarında annemin arkasından hüzünle bakıyor, lisenin ilk gününde yanlış sınıfa girdiğimin farkında olmadan bu haylazların arasında okul biter mi diye düşünüyor, üniversiteye giderken ailemle gözyaşları içinde vedalaşıyordum.

Hepsinin üzerinden yıllar geçmiş.

Eminim yıllar sonra yine aynı cümleleri kullanıp zaman nasıl da çabuk geçti diyeceğim.

Üzgün anlarımız asırlarca sürüyormuş gibi gelse de; ister üzgün, ister mutlu olalım zaman çok hızlı geçiyor.

Teoman'ın paramparça şarkısının sözündeki gibi:

"Nasıl oluyor vakit bir türlü geçmezken yıllar, hayatlar geçiyor."

Geçsin geçsin de.

Nasıl geçsin?

Sabah uykudan oflayarak uyanarak mı geçsin.

Yoksa her yeni gün bir hediyedir diyerek mi?

Yağmur yağdığında, belki de ıslanacağım en güzel yağmurdur diye düşünerek mi?

Yoksa yine yağmur yağıyor diye söylenerek mi?

Sevdiklerimize her zaman onların değerini bildiğimizi göstererek mi ?

Yoksa nasılsa hep yanımızdalar nasılsa diye gönüllerini kırarak mı ?

Kısacası her nefes alışı bayram sayarak mı yoksa her an şikayet ederek mi geçirelim yaşamı ?

Hayat bir gündür o da bugündür.

Ne dündür ne yarındır.

Ne pişman olacak ne de kaygılanacak kadar uzundur.

Deniz kenarına bugün git, o arkadaşınla bugün buluş, o beğendiğin eteği hemen al, okumak istediğin kitabı hemen oku, izlemek istediğin filmi hemen izle ve seviyorsan hemen söyle...

Hayatı bekletme...

Hayat beklemez, sen beklersin ama belki de bir daha hiç fırsatın olmaz.

Hevesin varken, sağlığın yerindeyken, ne istersen yap.

Şükrü Erbaş'ın dediği gibi

"Ey, acıdan damıtılmış yaşama sevinci; sen ne güzel, ne büyük, ne değerlisin..."