Mutlu olmak için

Mutluluk neydi ?

Ve neredeydi ?

Her insan az ya da çok aramaz mıydı mutluluğu?

Kimi yolculuklarda arardı, kimi kitaplarda; kimi lüks eşyalarda arardı,kimi ise yanlış insanlarda.

Mutluyum demekle de mutlu olmazdı insan ama neydi mutluluk?

En lüks evde oturup en lüks arabaya binmek mi? En güzel giyinen olup övünmek mi?

En iyi diplomaya sahip olmak mı?

En çok maaşı almak mı?

Yoksa mutluluk bambaşka bir şey miydi?

En iyiye sahip olmak değildi belki de.

Öyle olsa en zenginler en mutluları olurdu bu dünyanın.

Ben musmutlu bir çocuktum.

Duvarları kireçle boyanmış, kuzine sobanın yandığı küçücük bir odada yaşardım.

Meğer o oda benim dünyammış ve benim en büyük mutluluğummuş.

Tahtadan pencereleri ve hiçbiri diğerine uymayan nevresimleriyle en güzel ev benimmiş.

Altı üstüne uymayan kıyafetlerim en güzel markalardan daha çok mutlu edermiş beni.

Bir el arabasının içinde sevinçle çığlık çığlığa koşarken sokaklarda en lüks araba da bendeymiş.

Üzerindeki fotoğraflara bakıp aklımdan hikayeler bulduğum gazete kağıtları en güzel kitapmış.

İçine bir parça tereyağı sürülmüş ekmek en güzel yemekmiş.

Ve bir yanıma dedemi bir yanıma babaannemi alıp oturduğum o oda benim mutlu hayatımın en büyük tanığıymış.

Mutluluk da arayarak bulunmayanmış.

Mutluluk elindekiyle mutlu olmakmış.

Mutluluk sevdiklerin yanındaysa yaşananmış.

Mutluluk  ne eşyada,ne parada ne de başka bir şeydeymiş.

Mutluluk kalbe huzur veren sımsıcak bir sevginin içindeymiş ve sevdiklerin sağlıkla yanındaysa mutlu olmamak için pek de bir sebep yokmuş…