Hayatın dönüm noktaları

Hastane koridorlarında çaresiz bir bekleyişin ne demek olduğunu öğreneli 2 sene geçti.

Dile kolay 2 sene.

En lüks hastanenin bile hastane olduğu gerçeğinin değişmediğini göreli,hastane duvarlarının buz gibi olduğunu anlayalı...

Yoğun bakım kapısının ardında beklerken,her şeye hazırlıklı olun cümlesi beyninde yankılanırken dualara sığınalı...

Sağ salim bıraktığın can parçanı her yerinde serum hortumları ve sayısız cihaz kablolarıyla bulalı...

En büyük korkuları içinde taşırken ayakta durmaya çalışalı...

2 sene geçti de,nasıl geçti ?

Can parçam yoğun bakımdan çıktıktan sonra doktorların en kötü ihtimalleri sıraladığı anlarda,bir elimle duvardan destek alarak ayakta kalmaya çalıştığım çok zor günlerdi.

Herkesin güle oynaya tatile gittiği zamanlarda tıpkı mesaideymişcesine hastanedeki hemşirelerle,doktorlarla hemhal olmaktaydım ben.

Hiç aşina olmadığım tıp terminolojisini öğrenmem birkaç haftamı aldı yalnızca.

Sağlığın ne büyük nimet olduğunu hastanelerde umutla tedavi olmaya çalışan ağır hastalar sayesinde daha iyi öğrendim.

Aynı dili konuşanların değil aynı duyguları paylaşanların anlaşabildiğini gördüm.

Birilerinin bana anlatmasıyla asla edinemeyeceğim bazı tecrübeleri hayat kısa zamanda öğretti bana.

Böylelikle,hayat en acımasız öğretmendir sözünün gerçekliğini kavramış oldum.

Herkesin hayatında unutulmaz tarihler vardır.

Kimi acı, kimi tatlı anılar barındırır.

20 Mayıs benim kanayan yaramdır.

Üzerinden seneler geçse de unutmayacağım bir gündür.

Herkesin zor günleri olur biliyorum.

Ama dilerim ki zor günleriniz az olsun...

Dönüm noktalarınızın güzel anılar barındırması dileğiyle...