Bursa'da olmak

Şimdi Bursa'da olmak vardı.

Sabahın en erken saatinde Bursa'ya gelmenin heyecanıyla uyanıp Güzelyalı'ya varabilmek.

Güzelyalı'ya bakıp işte ben geldim, eskisinden daha güçlüyüm, nasıl da gözyaşlarıyla veda etmiştim sana, unut o günleri diye selam verip bu şehre vedamı hatırlamak vardı.

En güzel dönüşlerim de, en güzel yolculuklarım da hep sanaydı...

Ama senden gidişim en zoruydu...

O yüzden de sana kavuşunca Mudanya'dan Bursa'ya çıkarken uçsuz bucaksız maviliklere ve yeşile, bilmem kaçıncı kez bakıp Tarih Şehri Bursa'ya hoşgeldiniz yazısını görüp tebessüm etmek vardı.

Aynı yerdeki Tarih Şehri Bursa'ya yine bekleriz yazısına bakıp döktüğüm gözyaşlarını unutmadan...

Ardından hemen kendimi Setbaşı dere kenarına atıp bir simitle çay eşliğinde eski günlerin güzelliğini hatırlamak ve daha güzellerini yaşamayı dilemek vardı.

Irgandı Köprüsünde bol köpüklü Türk Kahvesi eşliğinde nostaljik şarkıları dinlemek ve sonsuz yeşilliklere bakıp üniversite yıllarını hatırlamak vardı.

Ulucami'ye hayranlıkla bakıp oradaki yakarışlarımı düşünüp kabul olan dualarımı hatta kabul olmadığına şükrettiğim dualarımı düşünmek vardı.

Akşam saatlerinde Tophane'ye çıkıp ışıl ışıl yanan ışıklara ve Bursa ovasına bakıp şurası terminal, şurası Kültür Park, burası da benim evimdi diye mutlu olmak vardı.

Bursa'nın çam kokusunu içime çekip burada geçen her günün ne kadar değerli olduğunu bir kez daha anımsamak vardı.

En sevdiğim dostlarımla demli bir çay eşliğinde eskileri yad etmek, hasret gidermek vardı.

Belki de mümkündür.

Kim bilir?