Ben böyleyim 

Yine okunacak kitaplar yığılmış, izlenecekler listesinin ise başı sonu kaybolmuş.

Boş vakit mi?

Sahi o ne?

Çocukluk yıllarım hariç hiç boş zamanım olmadı.

Kendi çektiğim enerjinin etkisiyle midir bilinmez, hep bir karmaşanın içine sürüklendim aniden.

Eğer hayatım yoğun değilse o durağanlık sıktı beni her daim.

Gece yatağa yattığımda gözlerim kapanmadıysa yorgunluktan o günü boş geçmiş saydım kendi içimde.

Ben de böyleydim işte.

Ben yoğunluğun ve koşuşturmanın insanıydım.

Bu koşuşturma beni ben yapıyordu.

Ben plan insanıydım bu planlar beni var ediyordu. Bir günü planlamak ve başarıyla noktalayabilmek benim için çok önemliydi.

Yoğun bir günün nasıl geçtiğini anlamamak bana haz veriyordu.

Bir şeyler öğretebilmek ya da bir şeyler öğrenebilmek canıma can katıyordu.

Dinlenmek de güzeldi elbet ama benim için dinlenmeyi hak etmek gerekiyordu.

Çalışmadan, emek vermeden elde edilen tatiller benim için bir anlam ifade etmiyordu.

Şimdi yine çok yorulduğum uzun ve koşuşturmalı günlerin ardından bir kaç günlük tatili hak ettiğimi düşünüyorum.

Yılın ilk yarısını neredeyse bitirmek üzereyken okumak istediğim makalalelere, izlenecek film ve belgesellere, gezilecek yerlere, temizlik yapılacak köşelere ve düzenlenmesi gereken yerlere odaklanmaya niyet ediyorum.

Tüm okuyucularıma gönüllerince dinlenip gezebildikleri; karamelli çikolata tadında bir bayram diliyorum…