20 Mayıs

Herkesin hayatında affedemediği bazı anlar vardır.

Ne kadar unuttum dese de unutamadığı tarihler ve ne kadar küsmedim dese de küstüğü günler…

Hepimiz etten,kemikten ve duygulardan ibaret olan insanlarız nihayetinde.

Hayatımızda güzel günlerimiz olsun istiyoruz.

Ama hayatın acı dolu sınavlarından kaçabilmek mümkün değil.

Biz planlar yaparken kader göz kırpıyor bize bir yerlerden.

Bugün başka günlerin aksine hüzünlüyüm.

Zihnim hep geriye sarıyor ve hep aynı tarihe takılıyor.

20 Mayıs.

Değiştirebilir miydim o günü.

Dönebilseydim geçmişe,gidebilseydik başka hastaneye acaba her şey bambaşka olabilir miydi?

Daha erken müdahale edilip daha çabuk sevk edilebilir miydi acaba başka hastaneye?

Başka doktor baksa mesela, bambaşka olur muydu her şey.

Ayakta girdiği hastaneden sedyeyle çıkmazdı belki de.

Hastanemizde nörolog yok bindirin bir taksiye gidin en yakın hastaneye der miydi başka doktor olsa?

İnme yani felçte dakikalar bile önemliyken başka hangi doktor bir odada bekletirdi annemi 8 saat.

Hangi doktor ayakta hastaya öncelik verirdi annem felç geçirirken?

Peki hangi hastane özür bile dilemezdi bunca hatadan sonra?Başhekimliğe yazılan bir dilekçeye cevap vermeye bile tenezzül etmezdi.

Henüz 40’lı yaşlarındaki bir genç anneyi bakıma muhtaç hale getirmeye hangi doktorun gönlü el verirdi?

Biz her gün yaşarken ölmek ve şükretmek arasındaki çizgide gezerken bizi bu hayata mahkum edenler rahat uyurlar mıydı gerçekten?

Göklerde kartal gibiydi.

Kanatlarından vuruldu.

Mor çiçekli dal gibiydi.

Bahar vaktinde kırıldı.