Söz sürahiyse,sükut sürahideki sudur!

Atasözleri güzeldir, anlamlıdır.Özlü sözler de öyledir. Âmâ kendi içlerinde tezat söz konusudur.Çoğunlukla yanlış anlaşılan atasözlerimizden biri bana göre şudur:‘Söz gümüş ise sükût altındır’

Bu atasözüne göre ‘söz mü yoksa sükût mu önemlidir’ diye yüz kişiye sorsak, herkes ‘sükût’ diyecektir.Halbuki, bu atasözünde asıl önem verilen ‘sözdür’. Yani söz değersiz ise ‘hiç konuşma sus’ denmiştir.

Bana göre…

Atalarımız ‘söz gümüşse sükût altındır’ derken sükût ancak söz değersiz olduğunda değer kazanır demek istemişlerdir. Atasözleri çoğunlukla yaşanmış ve doğrusu bulunmuş sorunlara işaret eder.Bu atasözü de şüphesiz ki 'saçma sapan konuşacaksan sus daha iyi, belki matah bir şey zannederler' demektir de diyebiliriz…

Söyleyecek sözü olmayanlara, yani boş konuşanlara verilmiş bir öğüt gibidir.Herhalde daha çok bizim toplumda; ‘sen sus, hakkını arama, otur oturduğun yerde, sivrilme, kendini ortaya atma, ağır ol, efendi ol…’ anlamlarında kullanılıyor.Bu arada meydan hiçbir şey bilmediği halde her şeyi bilenlere kalsın, istedikleri gibi at koştursunlar.

Oh ne ala ne ala.

Ensesine vurup, elinden ekmeğini alsalar o yine sükunetini korur. Erdemlidir çünkü kendisi...

Sessizliğin değerini belirtmek için söylenmiş olsa da susmayın!

Eğer size söylenen söz doluysa, ağız dolusu cevap verme hakkınız her zaman vardır.

Ama boş ise;

Bir laf edene bakarım ‘adam mı’ diye bir de lafa bakarım ‘laf mı’ sözünü devreye alabilirsiniz.Boş konuşmanın, insanın kendisine ve çevresiyle olan ilişkisine verdiği zararı belki de başka hiçbir şey bu denli veremez.Size hiçbir şey kazandırmayan, boş konuşan insanlardan uzaklaşın.Her söylenen söze cevap vermemek değil maksadımız.Ama, sen susarsan, ben susarsam doğru olan söz nasıl oraya çıkar ki?