Hoş geldin ya şehri ramazan

Hoş geldin ramazan

11 ayın sultanı

İyi ki de geldin...

Geldin ki yine o güzel yemekler, o sıcacık pideler, iftar ve sahurdaki davul sesleri, kalabalık aile sofraları, eş dost akraba ile açılan oruçlar, güzel muhabbetler, her zaman görüşülemeyen yakınlarla birlikte şen şakrak sofralar geldi.

İftar öncesi son yarım saati geçmek bilmeyen günler...

Sevgi, merhamet, rahmet, anlayış, arınma, dost olma, dostu bulma zamanının müjdecisi hoş geldin.

Dilini doğru söze, yüzünü Hakk’a, elini güzel işe, kulağını güzel söze döndürenlerden eyle.

Ramazanın manasına erenlerden olmak dileğiyle.

Normalde iki çeşit yemek yerken ramazanda beş çeşit yemek, üzerine baklava, meyvesi çayı derken iftardan sahura kadar bir şeyler yemeyle ‘açlığı’ anlayamazsınız.

Nerde o eski ramazanlar…

Çocukluğun kış aylarını hatırlamaktır onun adı. Anneye iftar sofrası kurarken yardım etme görevini ifa etmekten duyulan hazdır.

Babayla pide almaya gitmek.

''Çocuk oruçları'' tutmaktır ramazan.

Aileye sahur hazırlamak, kardeşin uykuyu alamadığı pörtlemiş gözlerine bakıp bakıp gülmek,

''Haydi ezan okunacak, çabuk olun!'' sesine aşina olmaktır.

Daha davulcularının nesli tükenmemişken o sevimli gümbürtüyle sahurlara kalkma zevkini yaşamış çocukların eski ramazanları nerde…

Sadece ağzımızı değil, gözümüzü, gönlümüzü, dilimizi de tutalım.

‘Herkes oruç tutuyor ama sevabı kişiye göre değişiyor’ derdi büyüklerimiz.

Her ramazan neyin oruç bozup bozmadığı sorulsa da midemizi değil asıl aç kalıp terbiye olması gereken azalarımızı ve sabrımızı sorgulayalım.

3 yaşındaki oğluma bugün bir kumbara alarak evde oruç tutanların para, tutmayanların (oğlum) şeker ve çikolatasını biriktirip bayramda yemesini anlatıyorum.

‘Buna oruç diyoruz. Sen sabır etmekle başla oruca’ dedim anlamadı ve güldü… İlk defa bu yıl öğreneceğiz bakalım…

O da yıllar sonra ‘nerde o eski ramazanlar’ desin:)

O zaman herkese hayırlı ramazanlar.