Hayır duası almak…

Gençliğin güzel bir yüzü ihtiyarlığın güzel bir ruhu vardır…

Aslında her şey aynıymış gibi duruyor başta. Sonra bir gün eski bir fotoğraf denk geliyor; yüzündeki masumiyet, duruluk, heyecan gözüne çarpıyor.

O zaman biraz anlıyorsun diyorlar: Yaşlanmışım!

Nedendir tam olarak bilinmez…

İnsanların en çok korktuğu şeydir yaşlanmak.

Yaşlandığımızda ‘birine muhtaç olma’ korkusu yok mu hepimizde?

Yıllarca çalışırız ‘yaşlandığımızda bir emeklimiz olsun’ diye.

Hep böyle anlatıldı bize, ‘Allah elden, ayaktan düşürmesin’ derler.

Elden, ayaktan düşmek olarak tanımlanan yaşlılık hastalıkları birçok kişinin korkulu rüyası olsa da, bir gün gerçeğe dönüşüyor.

Büyüklerimiz hep demez mi ‘Allah evladıma bile muhtaç etmesin’ diye…

Etrafımızdaki yaşlı bir teyzeyle konuştum :

“Kızım alınmayın, gücenmeyin… Bize de zor, size de.

Bir perşembe yatak, öbür perşembe toprak…

Kıymetli oğluna, kıymetli kızına bile muhtaç etmesin Allah!

Bugün dağ olduğun, ev yaptığın, mal verdiğin yuvasını yaptığın, gözünden sakındığın evlatların kapını bile açmıyorlar yeri gelince” dedi hüzünlü bir ses tonuyla…

Haklı mı gerçekten?

Etrafımda gördüğüm, anladığım kadarıyla maalesef haklı.

Muhtaç olma, elden ayaktan düşme dışında; sorun aslında yalnız kalmak korkusu.

Başta anne ve babamız olmak üzere etrafımızdakilerin bir hatırını sorsak,

Bir çayını, kahvesini içmeye gitsek nasıl da güzel olur.

Yolda görünce selam versek, ‘yardıma ihtiyacın var mı?’ diye sorsak…

Bizi biz yapan, köklerimizde var olan o güzellikleri hayatımıza katsak…

 Derler ya her zaman; ‘hayır duası al’ diye.

İşte o duayı almak için çabalasak ya…