Kendini izle

Acını yaşa, öfkeni de yaşa

Ve seyret

Kendini sakın bastırma

Öyle suyun üstüne akan yaprağa bakar gibi bak!

Uzanıp onu almaya kalkışma

Kendini suçlama, başkalarını da suçlama...

Olacak olandan kaçamazsın, o yüzden hiç bastırma kendini,

Baskılama

Çünkü insan bastırdığı duygunun esiri olur.

Cahit ZARİFOĞLU

Duygularımızın  olmadığını düşünürsek eğer; biyolojik olarak midemizin ve bağırsak sistemimizin bizi yönetmesiyle birlikte tek mücadelemiz türümüzün  devamını sağlamak için yaşayan canlılarız. Duygularımız bizi eğip büken ruhumuza şekillendiren bize verilen en kıymetli hazinelerdendir. Duygularımız  hislerimizi canlandıran aracılardır. Duygularımız, hissettiklerimizle beraber sezgilerimizi harekete geçirir. Düşünce alemimizde birçok fikri uyandırır. Fikirler, kelimelerle buluşup artık zihnimizde oluşan düşüncelerin somut bir şekil  bulması diyebiliriz. Hayal alemi, maddeye dönüşüp hayat bulmuş olur.

“Mutluyken söz verme, üzgünken cevap verme,  öfkeliyken karar verme.” der kadim insanlar. Yaşanılan deneyimlerin çıkarımlarını en kolay şekilde  aktaran yöntemleri  kullanmayı ve aktarmayı şahsen seviyorum. Denenmiş ispatlanmış ve ileriye taşıyıp yol açan sözleri cebimizde bulundurursak hayatı kolaylaştırıp ilerlemek  mümkün. Kendi ruh sağlığımız içinde pratik yöntemler diyebilirim.

Şairinde dediği gibi; olacak olandan kaçamadığımız bir sistemin içindeyiz. Mevsimler değişiyor insanlar değişiyor biz bedenen değişiyoruz ama olacak olan bizi yine buluyor. Hatta bazen kendi ayağımızla gittiğimiz oluyor tecrübeyle sabit diyebilirim.(bir anda tebessüm ettiğim doğrudur.) Olaylar hepimizde  farklı olsa da hissettiğimiz duygular aynı. Öfke duygumuz aynı olsada, öfkemize verdiğimiz tepkiler bireysel olarak farklı. En son seni öfkelendiren olay neydi? Verdiğin tepkiyi düşün. Nezaketsizce cevap vermek, aynı şekilde iade etmek (damarına basmak),  yargılamak, kızmak, bağırmak ,kendi fikrimizi kabul ettirmek, bunlar zaten hepimizin otomatik olarak yapıp öğrendiğimiz kalıp davranışlar.

Şaire kulak vermeye ne dersin. “Öfkeni yaşa; seyret , öyle suyun üstüne akan yaprağa bakar gibi bak! Uzanıp onu almaya kalkışma.. “ izle kendini; öfkeyle,  kafanda bir anda canlanan avukat benliğin, savcı hakim benliklerin nasıl saldırıya geçtiğini. Direndiğin yeri keşfet. Kabul etmediğin nedir? Bir anda bedenin ısındığını, kalp atışını, nefes alış verişinin dengesizleştiğini. Yakala kendini tam o anda.   Akıp gitmesine izin ver, bedendeki değişimin normal seyrine dönecek. Kelimelerin işte o zaman değişecek. Akışı değiştirmek tamda bu. Kendi akışını başka yöne çevirmek. Zamanla ruhuna da iyi geldiğini keşfedeceksin ve hatta aynı döngüden çıktığını.. Davranış kalıplarını fark ettiğin ve bunu revize ettiğin farkındalıklı günlere uyanman dileğiyle. Kolaylıkla ve sevgiyle olsun kendini izleyişin..