Annelerimize...

Ayağına çorap giy.

Yine içine atlet giymemişsin.

Nasıl olsa arkanızdan toplayan var.

Nereye koyduysan oradadır.

Tabi çocuğum, biz hiçbir şeyi bilmeyiz, her şeyi siz bilirsiniz.

Babana çekeceğine biraz da bana çekseydin...

Sen gitme, arkadaşın bize gelsin.

Bu arkadaşını gözüm tutmadı, görüşme bir daha onunla.

Aferin aynen böyle devam et, hiç söz dinleme, aferin.

Seni alan üç güne geri getirir.

Anne olunca anlarsın.

Allah sana da senin gibi bir evlat versin de gör, ben başka bir şey demiyorum.

Ve liste uzar gider...

Beş yaşında küçücük bir çocuk, ya da otuz yaşında aklı başında bir yetişkin de olsak,

Tecrübemiz, görmüş geçirmişliğimiz ne olursa olsun, her daim annelerimize ve tecrübelerine ihtiyaç duyarız.

Tamamen emin ve hakim olduğumuz konularda dahi annelerimizin içine sinmemiş ise dönüp dolaşıp yine onların sözüne geliriz.

İstisnasız hep haklıdırlar.

Hayat yolculuğumuzun en başında bizi önce, ilk evimiz olan karınlarında; sonra da ömür boyu sırtlarında taşırlar.

Duaları her an üzerimizdedir.

Son derece güçlü sabır kaynakları ve sonsuz şefkatleri vardır.

Küsseler bile çabuk affederler. Kızgınlıkları geçicidir.

4 kişilik bir ailede,3 dilimlik pasta varsa "Ben pasta sevmem" diyen tek kişi; annedir.

Evladının karnı doymuşsa, kendi yemese de psikolojik olarak tok hisseden bu hayattaki tek canlıdır.

Bizi bizden iyi tanıyan; itiraf edemediklerimizi dahi çoktan anlamış olan, en vefalı dostlarımızdır.

Fedakarlığın adı ne deseler, annemdir derim.

Bu hayatta biraz olsa gücüm varsa,o da annem sayesindedir.

En zor anımızda Hızır gibi yetişen, hayatımızı toplayıp derleyen,

Bizim için yaptığı fedakarlıklar yetmezmiş gibi, torunları için de sonsuz özveride bulunan canımız annelerimiz.

Hakkınızı ne yapsak ödeyemeyiz.

Karşılıksız tek sevgi annelerin çocuğuna duyduğu sevgidir.

Anne olunca anlarsın diyen annemi şimdi çok iyi anlıyorum.

Başta annemin ve sonra tüm güzelannelerin, anneler günü kutlu olsun.

Başımızdan hiç eksik olmayın.