Toplum olarak zor bir sınavdan geçiyoruz

 (HÜKÜMET KESİN VE KARARLI OLMALI!)

Hıyanet bir ahlaki kusurdur. Ayıptır, yerine göre günahtır ve İslam’da şiddetle yasaklanmıştır. Ahlaken tefessüh etmiş toplumlarda salgın bir hastalıktır. Tek tek fertlere bulaşıcı hastalık gibi sirayet ettiğinden; koca bir toplumu netice itibarıyla çökertir, fertlerin birbirlerine olan güveni yok eder ve iktisadi ve ekonomik olarak o millet, çöker ve geriler.

Bakınız “hıyaneti”, “Diyanet Kur’an Tefsiri” nasıl yorumlamış:

“Emanete riayet etmemek, genellikle sahibinin dışında hak yemek, hukuku çiğnemek, ödev ve görevini hakkıyla yapmamaktır. Allah’a karşı kulluk görevini yapmayanlar O’nun hakkını çiğnemiş, kullarına emanet ettiği yükümlülüklerine hıyanet etmiş olurlar. Resul aynı zamanda ilk İslâm toplumunun lideri ve devletinin başkanıdır. Onu hakkıyla desteklemeyenler, devlet sırlarını yabancılara açanlar, şahsi menfaatlerini ümmetin menfaatine tercih edenlerde hıyanet etmiş sayılırlar. İnsanlar arasında güvene dayalı alışveriş ve diğer ilişkilerde güveni kötüye kullananlar, başkalarının bilmeme ve görmemelerinden yararlanarak haklarını çiğneyenler de hemcinslerine hıyanet etmiş olurlar.”

Evet İslâm, beş değerin korunmasına büyük önem vermiştir. Bu değerler; hayat, din, mal, nesil ve akıldır.

Mal ve nesilbir yandan korunması dinin hedefleri arasına girmiş; diğer yandan da müminler için imtihan araçları(enfal 27) olup; sınanacaklar ve hesabını vereceklerdir.

Sınanmanın birçok şekli vardır: Bugünlerde ülkemizde “Ukrayna Savaşı” bahane edilerek, bilhassa tüccarlarımız, her hafta ellerindeki malların etiketini yükselterek, hak etmediği bir kazanç elde etmenin yarışındadırlar. Zaten sıkıntıda olan bir milletin sırtına bir yük de bunlar vuruyorlar. Millet grogi olmuş durumda. Halk, şamar oğlanına dönmüş. Hükümet, denetim mekanizmasını elinden kaçırmış gibi, şaşkınları oynuyor; Çareyi de zaman zaman ekranlara çıkıp devasa eserleri sunmak ve halkının “milliyetçilik, hamiyetperverlik” duygularına hitap etmekte buluyor.

Muhalefet cephesine baktığımızda ise;siyasi menfaati ve şahsi kibir ve gururu için; bir ülkenin geleceğini, istikbalini feda etmekte hiç de tereddüt göstermiyor. Dünün denenmişleri, naehilleri; bugün “ümit ve can simidi” diyerek sahneye sürülüyor. Bir de buna fırsattan istifade İslam’a olan kin ve hınçlarını bileyen dış güçleri (Yahudi ve Hıristiyanlar) de ekleyiniz; velhasıl gerçekten zor günlerden geçiyoruz.

Bütün bunların yanında benim için hepsinden de önemli, yıllardır nakış nakış işlenen Batı şuuru ve ahlakını gaye edinmiş, MEB’i eklediğiniz de nasıl bir vahim tablo ile karşı karşıya kaldığımız anlaşılmış olur!

İşin garip tarafı da tüm bu ahlaksızlığın, olumsuzlukların müsebbibi olanlar, faturayı yine muhafazakâr ve dindar insanlara yükleyerek, sıyrılmak ve temize çıkmak istiyorlar. Araf 131 ayetinde ifade edildiği gibi:

“Bir iyilik geldiği zaman: bu, bizimdir, (bizim yüzümüzdendir, kendi davranışımızla bunu elde ettik), derler; kendilerine bir kötülük ulaşırsa, Musa ve onunla beraber olanları uğursuz sayarlar (Onların yüzünden belaya uğradıklarını sanırlar)dı.”

HÜKÜMET KESİN VE KARARLI OLMALI.

Ahlaken tefessüh etmiş, dibe vurmuş bir toplumu, çekinmeden, ameliyat masasına yatırmalı ve korkmadan cerrahi müdahalede bulunmalıdır. Toplumsal hastalığın çıkış nedeni olan Maarife ve ahlaki eğitime neşter vurmalı ve aslî inanç değerlerimize, ahlaki değerlerimize rücu edilmeli, toplumu içinde bulunduğu mimsiz medeniyetin bunalımlarından, İslam’ın yüce değerlerine avdet ederek kurtuluş reçetesini uygulamaya geçirmelidir. Aksi taktirde, içteki ve dıştaki kaos ve krizleri Hükümete fatura etmeye çalışan “güçlerin” saldırılarına, medyatik algı oyunlarına ve dünya şartlarının dayandırdığı hayat pahalılığına, beyni iğdiş edilerek piyasaya sürülen eğitim mahsullerine... vb. Tsunami gibi artan dalgavari saldırılara karşı koyabilme imkânı yoktur. Hükümetten Maarifte bir devrim bekliyoruz. Öze dönüş, fabrika ayarlarına avdet.