Hz. İsa’dan (A.S) kötü arkadaşla ilgili misaller!

“Bir adam kötü işte bulunduğu veya kötü sözler söylediği zaman, biri onu düzeltmeye gidip, bu tip işlerden men etse, bu adamın yaptığı iş nedir?”, dedi Hz. İsa (ra).

Havariler cevap verdiler: “İyi eder, çünkü güneşin daima karanlığı sürüp çıkarmaya çalışması gibi, her zaman kötülüklerin men edilmesini isteyen Allah’a hizmet eder.” İsa (ra) da: “Ben de size diyorum ki, aksine bir insan iyilik yapar ve iyi şeyler konuşurken, kim onu daha iyi olmayan herhangi bir şeyi bahane ederek engellemeye çalışırsa Şeytan’a hizmet eder. Hayır, hayır, onun yoldaşı bile olur. Çünkü şeytan, her şeyi engellemekten başka bir işe bakmaz, şimdi size ne diyeyim? Allah’ın dostu ve mukaddesi Süleyman Peygamber’in dediği gibi diyeyim size: “Tanıdığınız bin kişiden biri arkadaşınızdır,” dedi.

O zaman Matta şöyle dedi: “Öyleyse kimseyi sevemeyeceğiz.” İsa (ra) cevap verdi: “Bakın, size diyorum ki, sizin için günah dışında herhangi bir şeyden nefret etmek meşru değildir; o kadar ki, Şeytan’dan bile Allah’ın yaratığı olarak nefret edemez, ancak Allah’ın düşmanı olarak nefret edebilirsiniz. Bu, neden böyle biliyor musunuz? Söyleyeyim size: Çünkü o, Allah’ın bir yaratığı olup, Allah’ın yarattığı her şey iyi ve tamdır.

Bu bakımdan, kim yaratılandan nefret ederse Yaratan’dan da nefret eder. Fakat arkadaş tek bir şeydir, kolayca bulunmaz, ama kolayca yitirilir. Çünkü sonsuz derecede sevdiğiyle zıtlaşmaya katlanamaz. Dikkat edin, tedbirli olun ve arkadaş olarak sevdiğinizi sevmeyeni seçmeyin.

ARKADAŞ RUH DOKTORUDUR!

Arkadaşın ne demek olduğunu biliyor musunuz? Arkadaş; şu bu değil, yalnızca ruh doktoru demektir. Ve böyle de, nasıl kişi, hastalığı bilip de, ilacını vermekten anlayan iyi bir doktoru çok seyrek bulursa, aynı şekilde, hataları bilip, doğruya yöneltmekten anlayan arkadaşlar da seyrek bulunur. Fakat burada bir şer vardır. Şöyle ki, arkadaşlarının hatalarını görmezlikten gelen arkadaşlara sahiptir pek çokları; diğerleri vardır, onları mazur görür; bir diğerleri onları dünyevi bahanelerle savunur ve en kötüsü de, arkadaşını yanlışlara çağırıp yardım eden ve sonunu kendi kötü sonuna benzetendir. Dikkat edin ki, böylelerini arkadaş edinmeyesiniz, çünkü gerçekten onlar düşmandırlar ve ruh katilleridirler”.

Arkadaşınız şöyle olsun: sizi doğrultmak isterken bile, kendisi doğrulsun; sizin Allah sevgisi için her şeyden geçmenizi isterken bile, Allah’a hizmet için kendini bile feda etmeniz onu memnun etsin. Ama söyleyin bana, eğer bir kişi Allah’ı nasıl seveceğini bilmezse, kendini ne şekilde seveceğini nasıl bilir; kendini sevmeği bilmezken, başkalarını ne şekilde seveceğini nasıl bilir? Kesinlikle imkânsızdır bu.

Bu bakımdan kendinize arkadaş seçeceğiniz zaman (çünkü hiç arkadaşı olmayan, oldukça yoksul olandır), önce, onun güzel soyuna, güzel ailesine, güzel evine, güzel giysisine, güzel şekline ve güzel sözlerine bakmayın. Çünkü kolayca aldanırsınız. Fakat Allah’tan nasıl korktuğuna, dünyalık şeyleri nasıl hakir gördüğüne, salih amelleri nasıl sevdiğine ve hepsinin üstünde kendi bedeninden nasıl nefret ettiğine bakın ki, gerçek arkadaşı kolayca bulasınız. Eğer o her şeyin üstünde Allah’tan korkuyor ve dünyanın fani şeylerini hakir görüyorsa; her zaman salih amellerle meşgul oluyor ve kendi vücudundan (nefsinden) zalim bir düşman gibi nefret ediyorsa.

 Yine de böyle bir arkadaşı, sevgin onda kalacak şekilde sevmeyeceksiniz. Çünkü bu şekilde puta tapıcı olursunuz. Ama onu Allah’ın size verdiği bir hediye olarak sevin, çünkü bu şekilde Allah onu daha büyük bir sevgiyle süsleyecektir.

Bakın, size diyorum ki, gerçek bir arkadaş bulan Cennet’in zevklerinden birini bulmuştur; hayır, hayır, böylesi Cennet’in anahtarıdır.

Teddeus karşılık verdi: “Ya,  bir adamın şans eseri, sizin anlattığınız gibi olmayan bir arkadaşı olacak olursa, ey Muallim ne yapsın o ? Ondan vaz mı geçsin?

 İsa (ra) cevap verdi:

“Gemisini kârlı olduğu sürece kullanan, zararlı hale geldiğini gördüğü zaman da bırakan denizcinin yaptığı gibi yapsın. Senden daha kötü olan arkadaşını böyle yaparsın, senin için bir tehlike olduğu şeylerde eğer Allah’ın rahmetinden ayrı düşmeyeceksen onu terk et”. (Barnabas İncili. S:140-141)