Zor insanlarla geçinmek

Bazen bazı insanlarla her konuda anlaşabiliyoruz. Ve o insanlarla vakit geçirmek hiç de zor olmuyor bizim için.

Bazen de bazı insanlarla bazı konularda anlaşabiliyoruz. Anlaşamadığımız zamanlar da oluyor fakat hayatımızı etkileyecek, bizi kaygılandıracak ya da üzecek düzeyde olmuyor.

Bazen de bazı insanlarla hiç anlaşamıyoruz. Olayları yorumlayış biçimimiz çok farklı oluyor. Ortak nokta bulamıyoruz. Hatta öyle oluyor ki o insanlarla vakit geçirdiğimiz zaman günümüz zehir olabiliyor, kaygı, üzüntü, öfke gibi duyguları hayatımızı ele geçirmeye başlıyor.

Fakat biz nedense muhatabımızı düzeltmek ve anlaşmak taraftarı oluyoruz çoğu zaman. Aslında hepimiz biliyoruz ki birinin söylemesiyle kendine çekidüzen veren çok az insan vardır.

Zaten muhatabımızın sorunlu olduğu düşüncesi de tamamen zihnimizin çarpıtmasıdır.

Mesela düşünelim...

Kime göre, neye göre sorunlu karşımızdaki insan? Kıstasımız ne bu konuda?

Tabii ki kendi algılarımız, olayları yorumlayış biçimimiz, bilişsel çarpıtmalarımız karşımızdaki kişinin sorunlu olduğunu düşündürtüyor bize.

Buraya kadar problem yok. Herkes herkesle anlaşmak zorunda değildir. Problem olan nokta muhatabımızla anlaşmak uğruna beni ve onu yıpratmamdır.

Şu soruyu soralım kendimizi.

"Tamam. Ben bu kişiyle anlaşamıyorum. Peki anlaşmak zorunda mıyım? Beni kim zorluyor herkesle anlaşmaya?"

Sıla-i rahim konusuna gelince...

Evet sıla-i rahim farzdır. Burada sıla-i rahimin kimleri kapsadığına ve ne demek olduğuna bakmak gerekir. Gerisi kendi seçimimizdir. E peki gerisi kendi seçimimizken neden herkesle geçinmek zorundaymış gibi yaşayalım?