Yargıç mısın şahit mi?

Sık sık insan ilişkileri üzerine yazmaya çalışıyorum. Yine dün bir kitap okurken yargıç ve şahit kelimeleri dikkatimi çekti. Bugün insanlarla ilişkilerimizde yargıç veya şahit olma kelimeleri üzerinde durmak istiyorum. Gelin bir bakalım kitabın tanımıyla yargıç ve şahit ne demektir?

“Ayırt etmek, her şeyin farklı nitelikleri olduğunu fark etmektir. Yargılama ise, ayırt etmeyle çelişip çatışan duygusal bir reaksiyon içerir. Halının renginin duvarlardan farklı olduğunu söylemek başka bir şeydir, birinin diğerinden daha iyi, daha önemli ya da daha doğru olduğunu söylemek ise daha başka bir şeydir. Bir başka deyişle, bir şahit ve bir yargıç aynı şey değildir. Ayırt etmek bizim şahit olmamızı gerektirir.”

Peki bizler muhataplarımızla olan iletişimimizde ne kadar yargıcız ne kadar şahidiz? Yine sık sık üzerinde durduğum bir konu vardır. Hepimiz biriciğiz. Biricik kelimesini romantik anlamda kullanmıyorum. Gerçek anlamda biriciğiz. Yapılarımız yani dünyaya gönderilirken bize yüklenen kodlarımız çok farklı, doğduktan sonra çevremizden gördüklerimizle, yaşadıklarımızla, dinlediğimiz ve aslında maruz kaldığımız her şeyle daha da biricik olmaya başlarız.

Biz bunu kabul edersek eğer muhataplarımızın olaylara bakış açısını anlayamasak bile bizim gibi olmadıklarını fark etmeye ve biraz daha şefkatle yaklaşmaya başlarız.

Bu da yargılamadan yalnızca şahit olmak demektir. Şahit olmak, hem bizi hem muhatabımızı hem de iletişimimizi daha sağlıklı boyuta taşıyacaktır.