Verici anneler

Sosyal medya, psikoloji içeren diziler, anne - baba - çocuk üçlüsünü konu alan kitaplar ebeveynler üzerinde müthiş baskı oluşturuyor. Tek tip ebeveyn ve tek tip çocuk varmış gibi sürekli aynı mevzular üzerinden anlatımlar ve açıklamalar yapılıyor.

Çocuğumuzu güven verelim,

Çocuğumuza sevgi verelim.

Çocuğumuza huzur verelim.

Çocuğumuza özgüven verelim, sorumluluk verelim, onu kaygıdan uzak tutalım, hareket için alan açalım, duygularını ifade etmesini sağlayalım. Hatta bunların hepsini de en üst seviyeden uygulamaya çalışalım(!)

Bu söylemlerin karşısındaki ebeveynler de doğal olarak kendilerini sorgulamaya başlıyorlar:

"Ben sorumluluk verebiliyor muyum?"

"Ben çocuğumu özgüvenli yetiştirebiliyor muyum?"

"Evin içindeki huzuru koruyabiliyor muyum?" vs diye.

Bunların hepsini belli bir düzeyde yapabiliyorsa bile bir insan kendini sorgulamaya başladıktan sonra ister istemez bir dolu eksiğini bulacaktır. Argo olacak fakat anneler olarak dengemizi bozan en kritik noktanın bu düşünceler olduğunu iddia ediyorum. Biz her şeyi verme kabiliyetine sahip değiliz. Ki her çocuğun da aynı şeylere aynı düzen ve özende ihtiyacı yok.

Kimin harekete, kiminin özgüven gelişimine, kiminin sevgiye diğer çocuklardan daha fazla ihtiyacı var. Ve bizim işimizi kolaylaştıracak olan en pratik çözüm çocuğumuzu tanımaktır. Tanımanın en pratik yoluysa enneagramdır.