Var mı bizi anlayan?

Öyle bir çağda yaşıyoruz ki...

Bulaşıkları makineler, çamaşırları makineler yıkıyor. Ekmeği fırın yapıyor. Peyniri, yoğurdu, salçayı, sucuğu marketten alıyoruz. Hatta markete bile gitmemize gerek kalmıyor. Telefondan siparişle yarım saate kapıda bitiyor ihtiyacımız olan ne varsa. Devam edeyim mi?

Çocuk yıkamak için su ısıtma derdi yok.

Bezler tek kullanımlık ve kaka temizleme derdi yok.

Tuvalet eğitimini aldıktan sonra ne olur ne olmaz diye kolayca yıkanabilen "alez" üretilmiş.

Kısacası bu çağda her şey lehimize işliyor gibi duruyor.

Ama ne yazık ki yeni nesil annelerin dertleri, sıkıntıları bitmiyor! Bir de tek çocukla baş edemiyorlar. Eskiler 10 çocuk doğurur da gıkını çıkarmazlarmış.

Bu tür cümleleri, söylemleri duymayan anne yoktur ne yazık ki. Hadi günümüz anneleri üzerinde bir gözlem yapalım. Sıkıntıları, dertleri neymiş dinleyelim.

Maalesef problemleri bireysel algılama eğilimi var toplumumuzda. Halbuki ortam değişiyor, toplum değişiyor, toplumun kabulleri değişiyor, toplumun bireyden beklentileri değişiyor. Bireysellikten çıkalım, biraz da topluma dikelim gözlerimizi. Neler değişti bir bakalım.

Günün ilk ışıklarıyla sokağa çıkan, akşam ezanlarıyla eve dönen, öğle yemeğini komşu annenin salçalı ekmeğiyle yapan çocukların o ortamı yok artık.

Anne bunaldığında git halanın/teyzenin/ananenin/babaannenin evine diyebilecek bir akrabalık yok. Akraba var fakat en yakını 30 kilometre ötede.

Ya çok sıkıldım. Bir kahve yap da içelim denilebilecek bir komşu yok.

İşimizi kolaylaştıran makineler var fakat derdimizi alacak insan yok.

Bu yokların içinde anne, anneliğiyle var olma gayretinde, kendi annesinden daha iyi annelik yapabilme telaşında. Ama ne yazık ki tüm bu çabalarına rağmen yine de takdir edilmemekte...

Akran yokluğundan anne, çocuğunun oyun arkadaşı konumunda. Çocukların anneyle değil, arkadaşlarıyla oyun oynamaya ihtiyaçları var. 1 saat anneyle oyun oynayınca doymuyor çocuk. Gün boyu oyun oynamak istiyor. Bakıyor ki arkadaş yok. Anneyi oyun potasının içine sokuyor.  

Sevgili anneler,

Suçlu ve yetersiz olan siz değilsiniz, toplum. Lütfen biraz da yapmadıklarınıza değil yaptıklarınıza odaklanın.