Sağlıklı ve dengeli olmak için

Hepimiz hayatta sağlıklı bireyler olmaya çalışıyoruz. Sağlıklı olmak da aslında dengeli olmayı getiriyor arkasından.

Sürekli öfkelenen biri için gerekli durumlarda öfkelenmesi ve öfkesini olması gerektiği gibi yansıtması bir sağlık belirtisiyken dikkati çok hızlı dağılan bir öğrencinin yarım saat derse odaklanabilmesi sağlık belirtisi olabiliyor. Ya da her konuda kaygısı olan birinin kaygılarını yönetebilecek kıvama gelmesi, had safhada şüphecilik yaşayan birinin de karşı tarafa güven duyabilmesi de sağlık belirtisi olabilir.

Sağlıksız olduğumuzda gösterdiğimiz belirtiler birbirinden farklılık gösterir. Kimimiz sağlıksız olduğunda uç noktada bir dışa dönüklük sergilerken kimimiz de kaplumbağa misali kendini dış dünyaya kapar. Önceki yazılarımı okuyanlar aslında bu söylediklerimi enneagramdan beslenerek anlattığımı fark edeceklerdir. 

Bugünkü konumuz tiplerin sağlıklı ve sağlıksız hallerini, sağlıklı olmaya ya da sağlıksız olmaya sürükleyen sebepleri aktarmak olmayacak. Bugün insanın genel anlamda hayatta daha sağlıklı daha dengeli olmasına vesile olan şeyler üzerinde duracağız. İnşallah faydalı olacağını umuyorum.

İnsanın sağlıklı bir yetişkin olması için sağlıklı bir ortamda büyümüş olmasını, çocukluğunda çok fazla yara almamış olmasını bekliyoruz çoğumuz.  Sağlıklı bir çocukluk geçirirse hiç sorunları olmayan yetişkinler olacaklarını zannediyoruz.

Burada sağlıklı olmaktan kastımız ne? Buna vereceğimiz cevabın da önemli olduğunu düşünüyorum. Sağlıklı bir çocukluk geçirmiş olmak sağlıklı bir hayat sürdürmek için yeterli midir? Bunu bu şekilde düşünmek, belki de 80 yıllık hayatımızın tek sorumlusu olarak çocukluk yaşantımızı görmek gibidir. Bu da hayatımızın, sağlıksız hallerimizin tek sorumlusunu anne-baba haline getirir. Bu kulağa çok da gerçekçi gelmiyor.

Bir insanın sağlıklı, dengeli huzurlu bir hayat geçirebilmesi için önünde 2 seçenek vardır. Bunlardan biri, çocukluktan ölene kadar psikolojik ihtiyaçlarımızın bir şekilde karşılanıyor olmasıyla ilgilidir. Bu arada enneagram perspektifinden baktığımızda hayattaki psikolojik ihtiyaçlarımız ve korkularımız ölene kadar değişmez. Bu dipnotu buraya bıraktıktan sonra devam edelim.