Sabrı annelere çok gördüler

Sosyal medyanın insana ve özellikle de annelere dayattığı bir konu üzerinde duralım bugün sizlerle: "Çocuklarımız, daima şükretmemiz gereken nimetlerimizdir."

İlk başta kulağa çok hoş geliyor bu cümle. Evet, nimet ve nimete şükretmekten başka ne yapılır ki? Halbuki, bana kalırsa özellikle sosyal medya annelerini takip eden ve onları kusursuz 'zan'eden annelerin suçluluk ve yetersizlik hissetmelerindeki en büyük neden işte bu cümledir.

Çocuklarımız, biz ebeveynler için yalnız şükür sebebi değildir. Aynı oranda sabretmemiz gereken imtihanlarımızdır da.  

Tegabün suresi 15. Ayet'te der ki: "Mallarınız ve çocuklarınız sizin için ancak bir imtihandır; büyük mükafat ise Allah'ın katındandır."

Allah bizi iki şekilde imtihan eder. Ya nimet verip şükretmemizi ister ya da musibet verip sabretmemizi ister. Fakat siz kalkıp annelerin çocuklarından 'bunalmalarına, sıkılmalarına' dahi izin vermezseniz ya da bu hali onlara çok görürseniz, sonuçta her bunaldığında kendini sorgulayan, kendini küçümseyen, kendinden nefret eden anneler çoğaltmaya başlarsınız toplumda. Kendinden memnun olmayan anneler güruhundan da ne çocuklarına ne aile yaşantısına ne de topluma karşı herhangi bir katkı bekleyemezsiniz.

Bırakın! Anneler, çocuklarına öfke duyduklarında "Allah'ım sana şükürler olsun." demek yerine "Allah'ım bana sabır ver." de diyebilsinler.

Eş-Şekur da Allah'ın ismi Es-sabur da Allah'ın ismi.

Sabretmek de şükretmek de insan için. Hem insan için hem de anneler ve babalar için.

Bağırmamak için sabrederiz, poposuna bir şaplak atmamak için sabrederiz, her 'hayır'ına karşı kuralları güzellikle izah etmek adına sabrederiz, günde 500 kere 'neden' sorularını cevaplayabilmek için sabrederiz, uykusuz kalmalara sabrederiz...

Şükrettiğimiz oranda da sabrederiz.

En çok da dünya ve ahiret hayatına hazırlayabilmek için çektiğimiz bütün dert ve sıkıntılara karşı sabrederiz.

Şükretmek güzeldir. Sabretmek de güzeldir.