İradeyi yanlış anlıyoruz

İradeyi hep oldu bitti bir şey gibi düşünüyoruz. Yani ben ya iradeliyimdir ya iradesizimdir. Sanki bir kişilik özelliği gibi ya da değişmeyen bir şeymiş gibi düşünüyoruz. Tabii ki bu düşünce de bizim gün içindeki irade gücümüzü aşağıya çekmeye yetiyor. Yani daha iradeli davranabilecekken hatta buna motivasyonum da varken zihnimden bir ses diyor ki: “Sen zaten iradesiz birisin buna başlasan bile sürdüremeyeceksin ki..” diyor ve harekete geçmemi engellemeye önüme takoz koymaya çalışıyor.

Bilmemiz gereken ve aklımızdan çıkarmamamız gereken şeyse iradenin tek seferde oldu bitti bir şey olmadığı sürekli olarak çaba gerektiren bir şey olduğu gerçeği. Sürekliden kastımsa ömür boyu bitmeyen...

Ne demek istiyorum? Diyelim ki ben kendimi geliştirmek isteyen biriyim. Elimde kitaplar var, gitmek istediğim eğitimler var, yapmam gereken çalışmalar var vs. Bunu çoğaltabiliriz. Yani kendimi geliştirme değerimin içine her şeyi yerleştirebilirim. Fakat arka planda zihnim sürekli çalışıyor. “Aman şimdi ne gerek var, zaten sürdüremezsin, sürdüremeyeceksin de, çok denedin yine olmaz!” gibi gibi cümlelerle beni engellemeye çalışıyor. Ve her zaman da engellemeye çalışacak. Tüm bunlarla beraber ben eğer değerim doğrultusunda hareket edersem yani kitap okursam, eğitimlere katılırsam, yapmam istediğim çalışmaları yaparsam işte o an iradeli hareket etmiş olurum. Fakat o an benim iradeli hareket etmiş olmam bir sonraki sefer benim yeniden iradeli hareket etmemi garantilemeyecek. Yine ve yeniden çaba ve efor gerekecek. O yüzden iradeyi sanki bir kişilik özelliği gibi değerlendirmek yerine her an tazelememiz ve her an bilinçli  hareket etmemiz gereken bir özellik olarak görmek belki de irade konusunda biraz daha çaba sarf etmemizi sağlayacaktır.